Qaşqabaqlılıq – İnsan simasında, xüsusilə qaş və qabaq nahiyəsində əks olunan, daxili vəziyyəti, əhval-ruhiyyəsini əks etdirən ifadənin ümumi adıdır. Bu, sadəcə qaşların qırışması ilə məhdudlaşmır; o, üz ifadələrinin kompleks bir birləşməsini əhatə edir. Qaşların qırışması, alnın qırışması, gözlərdəki ifadə, hətta ağızın vəziyyəti qaşqabaqlılığın təzahürünün bir parçasıdır. Bu ifadə həm müsbət, həm də mənfi mənalar daşıya bilər.
Mənfi mənada qaşqabaqlılıq, əsasən, qəzəb, narazılıq, əsəbilik, acıqlanma, narahatlıq və ya qorxu kimi hisslərin üzə vurulması deməkdir. Qaşqabaqlı adamın üzü qəzəbli, qıcıqlanmış və ya narahat görünür. Bu, tez-tez ətrafdakılara mənfi siqnal göndərir və ünsiyyətdə maneələr yaradır.
Müsbət mənada isə, qaşqabaqlılıq ciddiyyət, diqqətlilik, düşüncəlilik və ya konsentrasiyanı ifadə edə bilər. Məsələn, bir işi diqqətlə yerinə yetirən bir insanın üzündəki ciddi ifadə, qaşqabaqlılığın müsbət nümunəsidir. Bu halda, qaşqabaqlılıq mənfi bir xüsusiyyət deyil, əksinə, diqqətin və məsuliyyətin göstəricisidir.
Qaşqabaqlılığın ifadə gücü mədəniyyətlərə görə də dəyişir. Bəzi mədəniyyətlərdə açıq-aşkar qaşqabaqlılıq qəbuledilməz sayılsa da, digərlərində bu, adi bir ünsiyyət üsuludur. Ona görə də, qaşqabaqlılığın düzgün şərh edilməsi üçün kontekstin nəzərə alınması vacibdir. Ümumiyyətlə, qaşqabaqlılıq insanın daxili dünyasının kənarda görünən əksidir və onu anlamaq şəxsiyyətin dərinliklərinə baxmağa imkan verir.