Qeybətçi sözü Azərbaycan dilində başqasının arxasınca danışan, onun haqqında həqiqətə uyğun olmaya bilən, adətən mənfi mənalı məlumatlar yayaraq onun nüfuzuna xələl gətirən şəxsi ifadə edir. Bu, sadəcə "dedi-qoduçu" olmaqdan daha çox mənaya malikdir. Qeybətçi, həqiqətə söykənməyən, ya da həqiqətin təhrif olunmuş versiyalarını yaymaqla, şayiələr yaratmaqda və onları yaymaqda aktiv rol oynayan kəsdir.
Qeybətçiliyin əsas xüsusiyyəti məlumatın doğruluğundan asılı olmayaraq, şəxsiyyətə qarşı yönəlməsi və onun imicinə zərər vermək məqsədini güdməsidir. Bu, həm də gizli, arxadan vurma kimi qəbul edilir, çünki qeybət obyektinin özünü müdafiə etmək imkanı məhduddur. Qeybət, bir növ psixoloji təzyiq və hətta təcavüz formasıdır.
Ədəbiyyatda və gündəlik həyatda qeybətçilər tez-tez mənfi qəhrəmanlar kimi təsvir olunur. Onların davranışı insan münasibətlərinə ciddi zərər vurur, etimadı pozur və cəmiyyətdə gərginlik yaradır. Qeybətçiliyin arxasında həsəd, paxıllıq, özünə inamsızlıq, diqqət çatışmazlığı kimi psixoloji amillər dayanır.
Ə.Haqverdiyev misalında göstərilən "Mən tənbələm? Mən qeybətçiyəm?" sualı qeybətçiliyin insanın özünü qiymətləndirməsinə təsirini və bu əməlin mənfi etik qiymətləndirilməsini əks etdirir. Belə ki, qeybətçilik tənbəllik kimi, mənfi bir keyfiyyət olaraq qəbul edilir və insanın özünə hörmətini azaldır.