Qəbahətsizlik sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında "qəbahət", "günah" və "qüsür" anlayışlarının tam əksini ifadə edir. Yəni, hər hansı bir əməlin, davranışın və ya xüsusiyyətin mənfi, pis, qınağa layiq heç bir cəhət daşımaması deməkdir. Bu, yalnızca bir hərəkətin pis olmaması ilə deyil, həm də əxlaqi cəhətdən təmiz, mükəmməl, qüsursuz olmasını da əhatə edir.
Qəbahətsizlik anlayışı, fərqli kontekstlərdə müxtəlif nüanslar daşıya bilər. Məsələn, bir əsərin qəbahətsizliyi onun məzmununun ictimai əxlaqa zidd olmaması, təhqiramiz və ya zərərli elementlərdən azad olması deməkdir. Bir insanın qəbahətsizliyi isə onun dürüst, ədalətli, vicdanlı və mənəvi cəhətdən pak olması ilə ifadə olunur. Belə bir insanın hərəkətləri, sözləri və niyyətləri təmiz və qüsursuzdur.
Qəbahətsizliyin əksinə olaraq qəbahət, günah və qüsür anlayışları müxtəlif dərəcələrdə mənfi keyfiyyətləri özündə əks etdirir. Qəbahət daha çox ciddi, əxlaqi cəhətdən qınağa layiq olan bir hərəkəti, günah isə dini və əxlaqi prinsiplərə zidd bir əməli ifadə edir. Qüsür isə daha çox kiçik çatışmazlıqları, natamamlığı bildirir. Qəbahətsizliyin bu anlayışlardan fərqi, onun mütləq mənfi cəhətdən tamamilə azadlığını vurğulamasıdır.
Tarixən və müxtəlif mədəniyyətlərdə qəbahətsizlik anlayışı müxtəlif şəkildə dəyərləndirilsə də, ümumi mənada hər zaman müsbət, arzuolunan bir keyfiyyət olaraq qəbul edilmişdir. İnsanların, əsərlərin və hadisələrin qəbahətsizliyi, cəmiyyətin inkişafı, əmin-amanlığı və rifahı üçün olduqca vacibdir.