Qəmsiz (sif. və zərf): Heç bir kədər, qayğı, qəm, narahatlıq və ya dərdi olmayan, rahat, sərbəst və xoşbəxt hiss edən. Bu söz həm sifət, həm də zərf kimi işlənir və şəxsin əhval-ruhiyyəsinin və ya vəziyyətinin təsvirində istifadə olunur. Qəmsiz bir insan həyatı narahatlıq və stressdən uzaq, sülh və sakitlik içərisində yaşayan kəsdir. Onun üzündəki təbəssüm və ruhundakı sükunət, daxili harmoniyasından xəbər verir.
Qəmsizliyin mənası sadəcə "qəmsiz olmaq"dan daha genişdir. Bu, həm də iç dünyanın müsbət və sakit bir vəziyyətini əks etdirir. Qəmsiz olmaq, həyatın çətinliklərinə qarşı davamlılıq və optimizmin olduğunu göstərir. Belə bir şəxs çətinlikləri rahatlıqla qarşılayır və həyatın xoş anlarına daha çox diqqət yetirir.
Ədəbiyyatda "qəmsiz" sözü tez-tez xoşbəxtlik, sərxoşluq və ya qayğısız bir həyat tərzinin təsvirində istifadə olunur. Misal üçün, "qəmsiz uşaqlıq illəri", "qəmsiz bir təbəssüm", "qəmsiz gözlər" ifadələri şəxsin ruh halının müsbət tərəflərini vurğulayır. Lakin, bəzən "qəmsiz" sözü fikirsizliyi, qayğısızlığı və məsuliyyətsizliyi də ifadə edə bilər. Ona görə də mətnin kontekstindən asılı olaraq mənası dəyişə bilər.
Ümumiyyətlə, "qəmsiz" sözü həyatın xoş tərəflərinə odaklanan, optimist və ruhən rahat olan bir şəxsi təsvir etmək üçün işlədilən zəngin mənalı bir sözdür.