Qəmzə (ərəbcədən) sözü bir çox mənaları özündə ehtiva edən zərif və ifadəli bir termindir. Sadəcə "naz" və ya "şivəli baxış" kimi tərcümə edilməsi onun bütün incəliklərini əks etdirmir. Qəmzə, gözdəki nazik, əyri xətt kimi görünən, həm də üz ifadəsinə və mimikaya daxil olan, hissləri, xüsusilə də sevgi, şövq və ya cazibəni ifadə edən incə bir təbəssüm və ya oynaq bir ifadədir.
Qəmzə, sadəcə fiziki bir xüsusiyyət deyil, həm də daxili vəziyyətin bir əksidir. O, şirinlik, cazibədarlıq, oynaqlıq və gizli bir sirri ifadə edir. Gözlərin qəmzəsi ilə ifadə olunan naz, sözlə ifadə edilə bilməyən bir duyğu gərginliyidir, həm cazibədar, həm də sirli bir atmosfer yaradır. Bir baxışdakı qəmzə sözlərin deyə bilmədiklərini ifadə edir, sözsüz anlaşmanı simvolizə edir.
Ədəbiyyatda qəmzə çox tez-tez gözəllik və cazibədarlığın simvolu olaraq istifadə olunur. Misal üçün, verilən misrada şair qəmzəni sevgi və aşqın ifadəsi kimi təsvir edir. Qəmzə, şairin sevgilisinin gözəl və cazibədarlığını vurğulamaq üçün istifadə etdiyi poetik bir vasitədir. Qəmzənin ədəbi istifadəsi onu, sadə bir sözün xaricində, dərin bir məna daşıyan bir simvola çevirir.
Beləliklə, qəmzəni sadəcə "naz" və ya "şivəli baxış" kimi tərif etmək onun incəliyinə haqsızlıq olar. O, özündə bir çox hissi, emosiya və incə bir sirri ehtiva edən zəngin bir məna daşıyır.