Qəndab sözü ərəb dilindən olan "qənd" (şəkər) və fars dilindən olan "ab" (su) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Əslində, şəkərli su mənasını verən bu söz, sadəcə şərbət demək deyil, daha çox konsentrasiyası dəyişkən ola bilən, müxtəlif meyvə şirələri, ədviyyatlar və ya digər maddələrlə zənginləşdirilmiş şirin bir içki deməkdir.
Müasir Azərbaycan dilində "şərbət" sözü daha çox işlənsə də, "qəndab" sözü özünəməxsus bir tarixi və mədəni çalar daşıyır. Ədəbiyyatımızda, xüsusilə də klassik əsərlərdə, "qəndab" daha zəngin və ləzzətli bir içki təsəvvürü yaradır. Şərbətin sadə tərifindən fərqli olaraq, "qəndab" sözü ilə ifadə edilən içkinin tərkibinin, dadının və hazırlanma üsulunun müxtəlifliyi nəzərdə tutulur.
Misal olaraq, verilən şeir parçasında qəndabın sadəcə susuzluq yatırmaq üçün deyil, həm də yolçu üçün canlandırıcı, qüvvə verici bir içki olduğu təsəvvürü yaranır. Çavuşun atının xurcuna corabını qoyması, qəndabın səyahət zamanı yorulmanı aradan qaldırmaq üçün istifadə olunan bir növ enerji mənbəyi olduğunu göstərir. Beləliklə, "qəndab" sözü, sadə bir şərbətdən daha çox mədəni və tarixi kontekstə malik bir termindir.
Qısacası, "qəndab" sözü sadəcə "şərbət"in sinonimi deyil, tarixi dərinliyi və mədəni çalarları olan, daha zəngin və təsviri bir ifadədir. Bu sözün istifadəsi, mətnə özünəməxsus bir ləzzət və kolorit qatır.