Qəndil (ər. قنديل - qandīl) sözü ərəb mənşəli olub, əslində "asma lampa" mənasını verir. Lakin sadəcə asma lampa deyil, daha çox zərif, bəzəkli və işıqlı bir asma lampanı təsvir edir. Ədəbiyyatda tez-tez rast gəlinən bu söz, sadə bir işıqlandırma vasitəsindən daha çox, ətrafa estetik və ruhani bir atmosfer bəxş edən bir əşyanı təcəssüm etdirir.
Qəndillər əsrlər boyu məscidlərdə, saraylarda, evlərdə və digər ictimai yerlərdə istifadə olunub. Onların dizaynı və materialları istifadə olunduğu yerə və dövrə görə dəyişsə də, ümumi xüsusiyyətləri – asma forma və işıq saçma funksiyası – həmişə qalmışdır. Mis, gümüş, kristal, şüşə və ya digər qiymətli materiallardan hazırlana bilən qəndillər, həm də bədii oyma, naxış və ya rənglərlə bəzədilərək, həm işıq mənbəyi, həm də incəsənət əsəri kimi fəaliyyət göstərirdi.
Misaldakı "Körpünün daş qapıları və yüz arşın ucalığındakı tağlar minlərcə qəndillərin əlvan şəfəqləri altında parlayırdı" ifadəsi, qəndillərin yaratdığı möhtəşəm və sehrli atmosferi gözəl təsvir edir. Minlərcə qəndilin yaydığı işıq, sanki bir bayram əhval-ruhiyyəsi yaradır, ətrafı əlvan şəfəqlərlə bəzəyir və heyranedici bir mənzərə ortaya çıxarır. Bu misal, qəndilin yalnız bir işıq mənbəyi deyil, həm də möhtəşəmlik və gözəllik simvolu olduğunu göstərir.
Beləliklə, "qəndil" sözünün mənası sadəcə "asma lampa" ilə məhdudlaşmır. O, tarixi, mədəni və estetik dəyər daşıyan, zəriflik, işıq və gözəllik ilə əlaqələnən bir simvoldur.