Qəpikpərəstlik (is. dan.) pulpərəstlik, xəsislik kimi başa düşülən bir anlayış olsa da, yalnız pulun miqdarına deyil, onun saxlanılması və xərclənməsinə olan həddindən artıq bağlılığı ifadə edir. Sadəcə pulu sevən deyil, pulu itirmək qorxusundan hər hansı bir ehtiyacı ödəməkdən, istənilən xoş bir şeyə pul xərcləməkdən çəkinən şəxsiyyət xüsusiyyətidir. Qəpikpərəst insan hətta zəruri hallarda belə pul xərcləməkdən çəkinir, gələcək üçün qənaət etmək adıyla özünü və ətrafındakıları məhrum edir. Bu, sadəcə iqtisadi bir məsələ deyil, həm də psixoloji bir problemdir.
Qəpikpərəstlik, həyat keyfiyyətinə mənfi təsir göstərir. Qəpikpərəst insanlar özlərinə və yaxınlarına zövq verməkdən, yeni təcrübələr qazanmaqdan, xoş əyləncələrdən məhrum olurlar. Hətta sağlamlıqları üçün lazım olan şeylərə belə pul xərcləməkdən çəkinirlər. Bunun nəticəsində, sosial həyatları zəifləyir, stress səviyyələri yüksəlir və həyatdan həzz alma qabiliyyətləri azalır. “Halva demək ilə ağız şirin olmaz” məsəli bu mənada qəpikpərəstliyin yaratdığı boş və mənasız qənaətin nəticəsizliyini vurğulayır. Qəpikpərəstlik, həyatın öz mənasını itirməsinə, yaxınlarla münasibətlərin pozulmasına, ətrafdakılarda narahatlıq hissinə səbəb olur.
Qəpikpərəstlik, özünü göstərmənin müxtəlif üsullarına malikdir. Bu, həm gizli, həm də aşkar şəkildə özünü göstərə bilər. Bəziləri açıq-aşkar pul xərcləməkdən imtina edərkən, bəziləri isə daha incə yollarla pul saxlamağa çalışır. Məsələn, ucuz qiymətə alış-veriş etmək, hər şeyə özəl endirim axtarmaq, köhnə əşyaları təmir etmək əvəzinə yenisini almaqdan imtina etmək, qonaqlara qənaətcil formada qəlyanaltı təklif etmək və s. Qəpikpərəstliyin səbəbləri müxtəlif ola bilər: kasıb ailədə böyümək, keçmişdə ağır maliyyə çətinlikləri yaşamaq, pulun təhlükəsizlik hissi ilə əlaqələndirilməsi və s.