Qırçın-qırçın zərfi və sifəti olaraq, əşyaların nazik, incə, bükülüb-bükülüb toplanmış, qırış-qırış, dalğalı və ya qırışlı-qırışlı halını ifadə edir. Yəni, bir şeyin səthi hamar deyil, çoxlu kiçik qırışlarla örtülü olduğu zaman bu zərf və ya sifət işlədilir. Təsvir olunan obyekt parça, duman, material və ya hətta bir səthin özünün relyefi ola bilər.
Misal olaraq verilən "Tumanın uzun balağı qırçın-qırçın olub stulun oturacaq yerindən aşağı sallanır" cümləsində tumanın incə, nazik, bükülüb-bükülüb sallanması "qırçın-qırçın" zərfi ilə ifadə olunur. Bu təsvir oxucuya tumanın görünüşünü daha canlı və aydın şəkildə çatdırır; sanki tumanın hər bir təpəciyini, hər bir incə dalğasını görməyə imkan verir.
"Qırçın-qırçın" sözünün "qırış-qırış"la sinonim olması da onun mənasını daha da dəqiqləşdirir. Ancaq "qırış-qırış" daha çox dərin və aydın qırışları ifadə edərkən, "qırçın-qırçın" daha incə, daha kiçik, daha nazik qırışları, sanki materialın toxumasının özünün yaratdığı incə dalğalanmaları ifadə edir. Beləliklə, "qırçın-qırçın" sözü daha incə bir təsvir verir.
Ədəbiyyatda "qırçın-qırçın" kimi təkrarlanan sözlər (anafora) şairin və ya yazıçıların əsərlərinə ritm və musiqi qatmaqla yanaşı, təsvir olunan əşyanın xüsusiyyətlərini daha da vurğulayır. Misalda olduğu kimi, "qırçın-qırçın" sözünün təkrarı tumanın nazik və hərəkətliliyini daha güclü şəkildə oxucuya çatdırır.