Qırmanc Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yer alan, əsasən heyvanların idarə olunması ilə bağlı olan maraqlı bir söz olub, "heyvanları sürərkən vurmaq üçün kirişdən, dəridən, ipdən və s.-dən qayrılan uzun dəstəli qamçı" mənasını verir. Sadəcə bir qamçı deyil, qırmanc daha çox köçəri həyat tərzi sürən xalqların tarixi və mədəniyyəti ilə bağlıdır.
Qırmancın hazırlanma materialları müxtəlif ola bilsə də, onun əsas xüsusiyyəti uzun və çevik dəstəyə malik olmasıdır. Bu, heyvanlara vurulan zərbənin dəqiqliyini və effektivliyini artırır. Kiriş, dəri və ya ip kimi materialların istifadəsi isə həm davamlılığı, həm də elastikliyi təmin edir. Beləliklə, qırmanc sadəcə bir alət deyil, həm də ustalıq və bacarıq tələb edən bir vasitədir. Onun uzunluğu və çəkisi heyvanın növü və ölçüsünə uyğun olaraq seçilir.
Qırmancın "şallaq" və "tatarı" ilə sinonim olması da onun funksional oxşarlığını göstərir. Lakin bu sözlərlə müqayisədə, "qırmanc" sözü daha çox spesifik bir mənaya malikdir və əsasən köçəri həyat tərzi ilə bağlıdır. "Şallaq" daha geniş istifadə olunur, halbuki "tatarı" daha çox ədəbiyyatda rast gəlinən arxaik bir sözdür. Qırmanc isə həm funksional, həm də mədəni baxımdan daha konkret və canlı bir imic yaradır.
Ümumiyyətlə, qırmanc sözü sadə bir kənd təsərrüfatı alətinin adından daha çox, Azərbaycanın tarixi və mədəni irsinin bir parçasıdır. O, köçəri həyatın, heyvanlarla olan münasibətin və əməyin bir simvoludur. Bu sözün Azərbaycan dilində qorunub saxlanması da bu zəngin irsin qorunması baxımından önəmlidir.