Qısaboylu sifəti, boyu uzun olmayan, gödəkboylu və ya gödək insanları təsvir etmək üçün işlədilir. Bu söz, əsasən, boyun nisbətən qısa olmasını vurğulayır və hündürlüyün orta səviyyədən aşağıda olduğunu ifadə edir. “Uzunboylu”nun əks mənasını daşıyan qısaboylu, insanın fiziki xüsusiyyətlərindən biri olaraq onun boyunu qısa və ya ortadan aşağı səviyyədə olduğunu bildirir.
Qısaboylu sözünün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq müxtəlif nüanslar daşıya bilər. Məsələn, “qısaboylu” sözü mənfi bir məna ifadə etməyə bilər. Bəzi hallarda, bu söz sadəcə bir fiziki xüsusiyyəti ifadə edir. Ancaq bəzi mədəniyyətlərdə boyun hündürlüyü müəyyən dəyərlərlə əlaqələndirildiyindən, qısaboylu olmaq bəzi hallarda mənfi qəbul edilə bilər. Lakin, ədəbiyyatda və gündəlik həyatda bu sözün istifadəsi olduqca neytral ola bilər və sadəcə fiziki təsviri vermək üçün işlədilə bilər.
A. Şaiqin “Kərim baba … qısaboylu, geniş kökslü bir qoca idi” misalında olduğu kimi, “qısaboylu” sözü, bir xarakteri daha dolğun təsvir etmək üçün digər xüsusiyyətlərlə birlikdə istifadə edilə bilər. Bu misalda, “geniş kökslü” ifadəsi ilə birlikdə qısaboylu olmaq Kərim babanın görünüşünün tam təsvirini verir və onun xarakterinə dair müəyyən təsəvvürlər yaradır.
Qısaboylu olmağın müsbət və ya mənfi bir keyfiyyət kimi qəbul edilməsi tamamilə subyektivdir və mədəniyyət, şəxsi təcrübə və digər amillərdən asılıdır. Əsasən, bu, sadəcə insan bədəninin bir fiziki xüsusiyyətini təsvir edən bir sözdür.