Qoşa-qoşa zərfi, əşyaların, canlıların və ya hadisələrin cüt-cüt, iki-iki, bir-birinin ardınca və ya yanaşı düzülüşünü, yerləşməsini və ya hərəkətini ifadə edir. Bu, sadəcə "iki-iki" mənasından daha çox, bir növ ahəng, ritm və ya təkrarı nəzərdə tutur. Sözün tərkibindəki "qoşa" sözünün özünün də cütlük mənasını gücləndirdiyini nəzərə alsaq, "qoşa-qoşa" zərfi hərəkətin və ya düzülüşün cütlüklü və nizami xarakterini vurğulayır.
Misal olaraq, "qoşa-qoşa gəzmək" ifadəsi sadəcə iki nəfərin birlikdə gəzməsini deyil, həm də onların addımlarının, hərəkətlərinin bir-birinə uyğun, ahəngdar olmasını ifadə edir. Eyni şəkildə, "qoşa-qoşa durmaq" ifadəsi də sıralı, nizami bir düzülüşü göstərir. Hər iki halda, "qoşa-qoşa" zərfi hərəkət və ya düzülüşə ritm və ahəng qatır.
Ədəbiyyatda istifadə edilən "qoşa-qoşa" zərfi, əsərin üslubuna xüsusi bir melodiya və ifadəlilik qatır. Məsələn, verilən nümunədəki "Gülbala və Abdal aşıqları sədəfə tutulmuş sazlarını dınqıldadaraq qoşa-qoşa kallayının..." ifadəsi, aşıqların hərəkətlərinin ahəngdarlığını, saz səslərinin bir-birinə uyğun gəlməsini və ümumilikdə səhnənin poetik bir təsvirini yaradır. "Qoşa-qoşa" zərfi burada sadəcə sayı deyil, həm də estetik bir təsiri, bir hissi təcəssüm etdirir.
Beləliklə, "qoşa-qoşa" zərfi "iki-iki" mənasından daha geniş bir mənaya malik olub, hərəkətlərin, əşyaların və ya hadisələrin cütlük, ahəngdarlıq və ritmikliyi kimi əlavə mənaları da özündə əks etdirir. Bu zərf həm də ədəbi əsərlərdə ifadə vasitəsi kimi, mətnə poetik bir gözəllik və ritm bəxş edir.