Qotik sifəti, əsasən memarlıq, incəsənət və ədəbiyyat sahələrində istifadə olunan bir termindir. “Qotikaya aid olan”, “qotikaya xas olan” və ya “qotika üslubunda olan” mənalarını ifadə edir. Lakin bu sadə tərif, qotik anlayışının zənginliyini və mürəkkəbliyini tam əks etdirmir.
Orta əsrlərin sonlarında və Yeni əsrin əvvəllərində Avropada yaranan qotik üslubu, Roman üslubundan kəskin fərqlənir. İri, yüksək və ucalıqlı konstruksiyaları, göyə doğru uzanan sivri tağları, mürəkkəb və zərif ornamentləri ilə seçilir. Qotik katedral və kiliselərinin nəhəng pəncərələri, rəngli vitrajları ilə işıqlandırılmış daxili məkanları insanı heyrətləndirir. Bu memarlıq üslubu sadəcə bir bina tikmək deyil, həm də ilahiyyatın, mistik düşüncənin, orta əsr dünyagörüşünün ifadəsidir.
Qotik üslubu memarlıqdan kənara çıxaraq, ədəbiyyatda, rəsmlərdə, musiqidə də özünü göstərir. Ədəbiyyatda, misal üçün, qəhrəmanların qəddarlığı, qaranlıq sehr- sehrbazlığı və fantaziya elementləri qotik əsərlərin xarakterik xüsusiyyətləridir. Rəsmlərdə isə bu, qaranlıq rənglər, dramatik kompozisiyalar, qorxu və qəribəliyin ifadəsidir.
Beləliklə, “qotik” sözü, sadəcə bir üslub təsviri deyil, zamanın, məkanın və insan düşüncəsinin kompleks bir təcəssümüdür. Qotik, orta əsrlər Avropasının ruhunun və xəyalının bir parçasıdır. Onun sirli, qaranlıq və eyni zamanda cazibədar dünyası, bu günə qədər incəsənət tarixçilərini və sənətsevərlərini valeh etməkdədir.