Qoz - (lat. Juglans) Qoz ağacının meyvəsi olub, bərk, oduncaqvari qabıqla örtülmüş, qoşa ləpəli bir toxumdur. Qozun qabığı içəridəki ləpəni mexaniki zədələnmələrdən və qurumadan qoruyur. Bu qabıq çox zaman yarılmış və ya dişli olur, içərisindəki ləpəni çıxarmaq üçün əl ilə və ya qoz qırıcı vasitələrlə açılır.
Qozun ləpəsi yağlı, qidalı və dadlıdır. Tərkibində yüksək miqdarda yağlar, zülallar, lif, vitaminlər (xüsusilə E vitamini) və minerallar (maqnizium, fosfor, kalium) vardır. Bu səbəbdən qoz insan orqanizmi üçün çox faydalı hesab olunur. Qozun müxtəlif növləri mövcuddur, məsələn, fındıq qozu, qara qoz, pekan qozu və s. Hər birinin dadı və xüsusiyyətləri bir-birindən fərqlənə bilər.
Qozun tarixi çox qədimdən başlayır. Arxeoloji qazıntılar qozun min illər əvvəl insan tərəfindən yeyildiyini sübut edir. O, həm təbii halda yeyilir, həm də müxtəlif yeməklərin, şirniyyatların və desertlərin tərkib hissəsi kimi istifadə olunur. Qoz yağı isə salatların, sousların və digər yeməklərin hazırlanmasında geniş istifadə olunur. Bundan əlavə, qozun qabığı, yarpaqları və kökü də müxtəlif xalq təbabətində istifadə olunur.
Qozun mədəni əhəmiyyəti də böyükdür. Bir çox mədəniyyətdə qoz bərəkət, uzun ömür və hikmət rəmzi sayılır. Nağıllarda və əfsanələrdə tez-tez qoz ağacı və ya qozun özü qəhrəman obrazı kimi iştirak edir.