Qulluqçu sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində əsasən "zehni əməyin müxtəlif sahələrində muzd ilə işləyən işçi; idarə xidmətçisi" kimi tərif olunsa da, bu tərif tarixi kontekstdən asılı olaraq daha geniş və dərin bir məna daşıyır. Sözün kökü və tarixi təkamülü nəzərə alındıqda, "qulluqçu" termini, sadəcə bir işçi deyil, daha çox bir müəssisənin və ya şəxsin ehtiyaclarını ödəyən, müxtəlif vəzifələr yerinə yetirən bir fərd kimi başa düşülməlidir.
Keçmişdə, xüsusilə də dəftərxana və inzibati qurumlarda, "qulluqçu" termini daha spesifik bir vəzifəni ifadə edirdi. Bu işçilər, müasir terminlərlə desək, katiblik, arxiv işləri, sənəd qəbulu və yayımı kimi vəzifələri yerinə yetirirdilər. Onların işləri, müasir ofis işçilərinin işlərinə bənzəsə də, o dövrdəki texnologiya və iş metodları səbəbi ilə daha əmək tutumlu və fiziki səylər tələb edirdi. Mətndə qeyd edildiyi kimi, "gündə biri idarə bağlamaq" onların iş yükünün bir hissəsi idi. Bu da onların məsuliyyətlərinin yalnız sənədlərlə işləməklə məhdudlaşmadığını, eyni zamanda fiziki işləri də əhatə etdiyini göstərir.
Müasir dövrdə "qulluqçu" termini daha az istifadə olunur və yerini daha spesifik və peşəyə uyğun adlar almışdır. Lakin tarixi kontekstini nəzərə alaraq, bu sözün özündəki ehtiram və vəzifə məsuliyyəti hissi qalır. "Qulluqçu" sözü sadəcə bir işçini deyil, işinə sadiq, məsuliyyətli və hərtərəfli yanaşan bir fərdi ifadə edirdi.
Ümumiyyətlə, "qulluqçu" sözünün mənası, tarixi kontekst, sosial-iqtisadi şərait və işin təbiətindən asılı olaraq dəyişir. Lakin əsas mahiyyət, bir müəssisənin və ya şəxsin ehtiyaclarına xidmət etmək, müxtəlif tapşırıqları yerinə yetirməkdir.