Qurucu sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında mühüm yer tutan, çoxmənalı bir termindir. Əsasən iki əsas mənada işlədilir: birinci mənası fəal bir prosesi, bir şeyin meydana gətirilməsini, qurulmasını, inşa edilməsini ifadə edir; ikinci mənası isə bu prosesi həyata keçirən şəxsin, yaradıcı qüvvənin, təşəbbüskarın xüsusiyyətini bildirir.
Birinci mənada qurucu, "Quran, tikən, bina edən, yaradan, təsis edən" kimi sözlərlə sinonimdir. Bu mənada həm maddi, həm də mənəvi məkanlar, sistemlər, qurumlar üçün istifadə oluna bilər. Məsələn, bir binanın qurulması prosesi, bir dövlətin təsis edilməsi, bir şirkətin yaradılması, yeni bir sosial hərəkatın başlanması və s. hamısı "qurucu" sözü ilə təsvir oluna bilər. Bu mənada söz, həm də fəaliyyətin nəticəsini, yəni qurulmuş obyekti və ya sistemi də bildirə bilər. Məsələn, "O, şəhərin qurucusudur" cümləsində qurucu həm prosesi, həm də prosesin nəticəsini ifadə edir.
İkinci mənada isə qurucu, "yaradıcı" mənasında işlənir və şəxsin xarakterini, qabiliyyətini və təşəbbüskarlığını əks etdirir. Belə bir şəxs, yeni ideyalar irəli sürən, risk almaqdan çəkinməyən, hədəflərinə nail olmaq üçün səylər göstərən, davamlı və yaradıcı bir fərddir. Uşaqların mübariz və qurucu bir həyata hazırlanması da bu mənanı əyani şəkildə göstərir. Bu cür tərbiyə uşaqlarda özünəinamı, müstəqilliyi və problemləri həll etmək bacarığını inkişaf etdirməyə yönəlir.
Qısacası, qurucu sözü həm fəaliyyət prosesini, həm də bu prosesə rəhbərlik edən şəxsi ifadə edən çoxcəhətli, zəngin bir termindir. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, hər iki mənada da yaradıcılıq, təşəbbüskarlıq və quruculuq fikirlərini əks etdirir.