Quzulu sifəti, əsasən qoyunlar üçün istifadə olunan, yanaşma əlaməti bildirən bir söz olub, "yanında quzusu olan, balasını əmizdirən" mənasını verir. Sadəcə olaraq "quzusu olan" deyil, daha çox "quzusunu əmizdirən", ana quzusu ilə əlaqəsini vurğulayan bir təsvirdir. Bu təsvir, qoyunla quzusunun arasındakı möhkəm bağlılığı, ana instinktinin gücünü, təbiətin gözəl bir anını əks etdirir.
Sözün istifadəsi yalnız bioloji bir məlumatdan daha çoxdur. "Quzulu qoyun" deyəndə, həm fiziki bir görüntünü (ana qoyun və yanında kiçik, zərif quzusu), həm də emosional bir vəziyyəti (ana ilə bala arasındakı sevgi, qayğı və həyatın davamı simvolu) canlandırırıq. Bu, sözün əhatə dairəsini genişləndirir və onu təsviri dilin zəngin bir elementi halına gətirir.
Ədəbiyyatda və xalq yaradıcılığında "quzulu" sözü tez-tez obrazlı mənada işlədilə bilər. Məsələn, zərif, müdafiəsiz və himayəyə ehtiyacı olan hər hansı bir varlığı təsvir etmək üçün metaforik olaraq istifadə oluna bilər. Beləliklə, "quzulu" sadə bir sifət olmaqdan kənara çıxaraq, həssaslığı, zərifliyi və qayğıya ehtiyacı simvolizə edə bilər.
Nəhayət, "quzulu" sözü Azərbaycan dilinin təbiətə bağlılığını, canlı aləmə olan yaxınlığını və onu diqqətlə müşahidə etmə qabiliyyətini göstərir. Bu sözün mövcudluğu, dilimizin canlılığı və ifadə imkanlarının zənginliyindən xəbər verir.