Qübbə (ərəbcədən: قبة - qubba) memarlıqda yarımkürə və ya sferik formaya malik bir dam örtüyüdür. Bu forma, özünün estetik gözəlliyi ilə yanaşı, struktur baxımından da olduqca möhkəm və yükün bərabər paylanmasını təmin edən bir dizayna malikdir. Tarix boyunca müxtəlif mədəniyyətlərdə, xüsusilə də İslam memarlığında geniş istifadə edilmişdir.
Qübbənin əsas xüsusiyyətlərindən biri də onun mərkəzdən çevrəyə doğru yayılan və bir nöqtədə toplandığı təəccüblü dizaynıdır. Bu, həm vizual cazibə yaradır, həm də güclü bir dəstək sistemi təşkil edir. Qübbələr, məscidlərin, sarayların, türbələrin və kilsələrin əsas memarlıq elementlərindən biri olaraq həm dini, həm də dünyəvi binalarda tətbiq olunur.
Qübbənin ölçüləri və dizaynı olduqca müxtəlif ola bilər; kiçik və sadə qübbələrdən tutmuş, nəhəng və mürəkkəb ornamentlərlə bəzədilmiş qübbələrə qədər geniş çeşiddə rast gəlinir. Məsələn, Sultan Ahmet məscidinin görkəmli qübbəsi, Roma Panteonunun monumental qübbəsi və ya Florensiya Katedralinin möhtəşəm qübbəsi qübbə memarlığının ən gözəl nümunələrindən sayılır. Bu nümunələr, fərqli materialların (daş, kərpic, beton) və texnologiyaların istifadəsi ilə qübbənin memarlıq imkanlarının nə qədər geniş olduğunu göstərir.
Eyvanın tavanının üç böyük qübbədən ibarət olması, həm məkanın genişliyini vurğulayır, həm də estetik bir harmoniya yaradır. Bu, memarın həm struktur, həm də estetik baxımdan əsərin dizaynına nə qədər diqqətlə yanaşdığını göstərir.