Ləqəb sözü ərəb mənşəli olub, bir insanın xüsusiyyətlərini, davranışlarını və ya görkəmli cəhətlərini əks etdirən, rəsmi adı ilə yanaşı istifadə olunan qeyri-rəsmi bir addır. Bu, sadəcə bir ad deyil, həmin şəxsin kimliyinin ayrılmaz bir hissəsini təşkil edən, onun haqqında çox şey söyləyən bir simvoldur.
Ləqəblər insanın fiziki görünüşünə (məsələn, "Uzun Həsən", "Qısa Süleyman"), xarakterinə ("Cəsur Əli", "Ağıllı Fərid"), bacarıqlarına ("Usta Məmməd", "Sənətkar Elçin"), həyat təcrübəsinə ("Qoca Qurban", "Gənc Ayaz") və ya hətta hadisələrlə bağlılığına ("Qara Murad", "Savaşçı Tofiq") əsasən verilə bilər. Bəzən ləqəblər əyləncəli və ya ironik ola bilir, bəzən isə ciddi və hörmətli bir məna daşıyır.
Tarix boyu ləqəblər insanların həyatında mühüm rol oynayıb. Onlar nəsillər boyu davam edən ailə adət-ənənələrini, qəhrəmanlıqları və ya utanclı hərəkətləri əks etdirə bilər. Ləqəblər həmçinin sosial qrupların, tayfaların və ya millətlərin özünəməxsus adlandırma sistemlərinin bir hissəsi ola bilər. Hətta bəzi ləqəblər zamanla rəsmi adlara çevrilərək tarixə düşmüşdür.
Ləqəbin mənası və səslənməsi həm insanın özünü necə qəbul etməsində, həm də başqaları tərəfindən necə qəbul edilməsində mühüm rol oynayır. Buna görə də ləqəblərin seçilməsi və istifadəsi olduqca həssas bir məsələdir və mədəniyyətdən mədəniyyətə dəyişə bilər.