Ləqəbli sifəti, bir şəxsin ləqəbə malik olduğunu, yəni ona xüsusi bir ad, adətən, onun xarakteristik xüsusiyyətlərini, peşəsini, və ya digər fərqləndirici cəhətlərini əks etdirən əlavə bir adı olduğunu bildirir. Bu ləqəb, şəxsin əsl adı ilə yanaşı istifadə edilərək, onu digərlərindən fərqləndirməyə və ya daha yaxşı tanımağa kömək edir. Ləqəblər zamanla formalaşır və tez-tez bir qrup insan tərəfindən qəbul edilir və yayılır.
Lüğətdə verilən sadə tərif – "ləqəbi olan, ləqəb daşıyan" – ləqəbli sözünün mahiyyətini tam əhatə etmir. Çünki ləqəb sadəcə bir ad deyil, həm də insan haqqında müəyyən məlumat verir. Məsələn, "Cəld Əli" ləqəbi Əlinin sürətli və çevik olduğunu göstərir. Ləqəblər həm hörmət ifadə edə, həm də istehza, hətta təhqir məqsədi daşıya bilər. Ona görə də, "ləqəbli" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər.
Mətndə verilən nümunə – "Qonşuda yaşayan Danqılıbəy ləqəbli birisi..." – buna aydın bir nümunədir. "Danqılıbəy" ləqəbi bu şəxsin xüsusiyyətləri barədə məlumat verirmi, yoxsa sadəcə ona verilmiş bir addırmı, mətn bunun haqqında əlavə məlumat vermir. Amma ləqəbin varlığı həmin şəxsi digərlərindən fərqləndirir və onu daha yaddaqalan edir. Bu da ləqəbli sözünün əsas funksiyasını göstərir.
Ümumiyyətlə, "ləqəbli" sözü şəxsin kimliyinin daha zəngin və çoxşaxəli təsvirini verməyə kömək edir. O, yalnız adın varlığını bildirmir, həm də həmin adın arxasında gizlənən məna və kontekstin də göstəricisidir.