Lirik-epik [yun.] termini, ədəbiyyatda lirika və epos janrlarının xüsusiyyətlərini özündə birləşdirən əsərləri təsvir etmək üçün istifadə olunur. Bu janrlar arasındakı sərhədlərin qeyri-müəyyən olması və onların bir-birinə qarışması nəticəsində yaranan bir anlayışdır.
Lirikanın əsas xüsusiyyətləri olan duyğu dolu ifadə tərzi, subyektivlik, şairin özünün daxili aləminin təsviri lirik-epik əsərlərdə əsas mövzu ətrafında qurulur. Ancaq lirikanın fərqli olaraq, lirik-epik əsərlər daha geniş bir hadisə dairəsini, müəyyən bir hekayə xəttini əhatə edir. Bu baxımdan epik janrın xüsusiyyətlərini də özündə əks etdirir.
Lirik-epik əsərlərdə hadisələr xronoloji ardıcıllıqla, müəyyən bir süjet xətti üzrə təqdim olunur. Lakin bu təsvir şairin subyektiv duyğuları, düşüncələri və münasibətləri ilə sıx bağlıdır. Hadisələr sadəcə olaraq təsvir edilmir, həm də şairin onlara münasibəti, daxili aləmi vasitəsilə ifadə olunur.
Lirik-epik janrın ən tipik nümunəsi lirik-epik poemadır. Bu janrda uzun hekayə xətti ilə yanaşı, şairin fərdi duyğuları, fikirləri və təəssüratları ön plana çıxır. Poemada həm hadisələrin epik təsviri, həm də şairin onlara münasibətinin lirik ifadəsi harmonik şəkildə birləşir.
Lirik-epik əsərlər oxucuya həm ədəbi əsərin hadisələrini izləmək, həm də şairin daxili aləmini dərk etmək imkanı verir. Bu janrın mürəkkəbliyi və çoxcəhətliliyi onun ədəbiyyatda xüsusi yer tutmasına səbəb olur. Lirik-epik əsərlər oxucuda həm emosional, həm də intellektual zövq yaradır.