Lovğa sifəti, özünü başqalarından üstün tutan, özünə həddindən artıq qiymət verən, təkəbbürlü və təşəxxüslü insanı ifadə edir. Bu xüsusiyyətə malik olan şəxs öz əhəmiyyətini şişirdir, başqalarına hörmətsiz yanaşır və onlara aşağılayıcı baxışlarla yanaşır. Onların davranışlarında özünü əsas tutma, başqalarını ikinci dərəcəli hesab etmə halları özünü göstərir.
Lovğalıq, sadəcə özünəinamla qarışdırılmamalıdır. Özünəinam insanın öz qabiliyyətlərinə inamı, özünə hörməti ifadə edir, halbuki lovğalıq bu inamın sağlam çərçivəsindən çıxaraq həddini aşmasıdır. Lovğa olan şəxs öz üstünlüyünü sübut etmək üçün başqalarını alçaltmağa çalışır, onların nailiyyətlərini inadkarlıqla görməzlikdən gəlir və ya kiçildir.
Tarix boyu lovğalıq ədəbiyyat və incəsənətdə müxtəlif formalarda təsvir edilib. Lovğaların davranışları həm komediya, həm də tragediya elementləri daşıyır. Bəzən lovğalıq gülünc görünür, bəzən isə çox təhlükəli bir xarakter əlaməti kimi təqdim olunur, çünki bu xüsusiyyət insan münasibətlərini pozur, qarşıdurmalara səbəb olur və cəmiyyətdə xoşagəlməz bir mühit yaradır.
Lovğalıq müxtəlif səbəblərdən yaranır. Bu, uşaqlıqdan qazandığı səhv tərbiyənin, özünəinam çatışmazlığının gizlədilməsinin, və ya başqa komplekslərin nəticəsi ola bilər. Hər halda, lovğalıq məhsuldar bir xüsusiyyət deyildir və davranışda dəyişiklik etmək insanın sosial uyğunlaşması üçün vacibdir.
Misal olaraq, mətninizdə gətirilən "[Gülpəri:] Başına dönüm, qəssab Nəbinin övrəti bir..." cümləsi Gülpərinin Nəbinin həyat yoldaşının lovğa davranışına nə qədər qıcıqlandığını göstərir. Bu ifadə lovğalıq xüsusiyyətinin insan münasibətlərinə mənfi təsirini özündə əks etdirir.