Memar sözü ərəb mənşəli olub, "memarlık mütəxəssisi" və ya "arxitektor" mənalarını verir. Sadəcə bina tikməkdən daha çox, bir memardan fəza və forma düşüncəsi, estetik zövq, mühəndislik biliyi və idarəetmə bacarığı tələb olunur. O, bir layihənin həm estetik, həm də funksional cəhətlərini nəzərə alaraq bütün detalları düşünməli və həyata keçirməlidir.
Memarlığın tarixi insanlığın tarixi qədər qədimdir. Qədim Misirdən başlayaraq, Yunanıstan və Roma imperiyalarından Orta əsrlərə, Renesans dövrünə və müasirliyə qədər, hər mədəniyyət özünəməxsus memarlıq üslubunu və ənənələrini formalaşdırıb. Memarlar bu zəngin irsdən ilham alaraq, yeni ideyalarını təcəssüm etdirirlər. Onlar müxtəlif materiallardan, texnologiyalardan istifadə edərək, insanların yaşayış və iş yerlərini, ictimai binaları, monumental abidələri yaradırlar.
Sənubər Pərşanın sitatında qeyd edildiyi kimi, "çox ciddi işdir, inanılmış, nə bilim, sınanmış, təcrübəli memara vermək lazımdır". Bu sözlər, memari yaradıcılığın sadəcə bilik və bacarıq tələb etmədiyini, həmçinin təcrübə, məsuliyyətlilik və etibarlılıq kimi keyfiyyətləri də ön plana çıxarır. Çünki bir memarın əsərləri nəsildən-nəsilə ötürülür, şəhərlərin və mədəniyyətlərin simvollarına çevrilir.
Beləliklə, memar sadəcə bir peşə sahibi deyil, həm də yaradıcı bir şəxsiyyət, məkanın və zamanın formalaşdırıcısıdır. Onun əsərləri estetik zövqlə yanaşı, praktik ehtiyacları da ödəməli, insanların həyatını yaxşılaşdırmalıdır.