Sənubər (ər. صنوبر - ṣanūbar) sözü ərəb mənşəlidir və əsasən iki əsas mənaya malikdir:
1. Şam ağacı, küknar: Bu, sözün əsl, botaniki mənasıdır. Sənubər termini, Pinaceae fəsiləsinə aid, iynəyarpaqlı, hündür boylu ağac növlərini, xüsusilə də şam (Pinus) və küknar (Abies) cinslərini ifadə edir. Hər iki cinsin nümayəndələri konusvari meyvə və iynəvari yarpaqlara malikdirlər. Ədəbiyyatda sənubər ağacının hündürlüyü, möhkəmliyi və əzəmətli görünüşü ilə bağlı təsvirlərə tez-tez rast gəlinir. Məsələn, “Qafqazın yüksək zirvələrində səpələnmiş sənubər meşələri...” kimi cümlələrdə bitkinin konkret botaniki mənası işlənir.
2. Məcazi məna – Gözəlin boyu, qaməti: Bu məna, sənubər ağacının hündür və incə qamətindən ilhamlanaraq yaradılmış bir məcazidir. Ağacın yüksək boyu və gözəl görünüşü, gözəl qadının boyunun və bədən quruluşunun poetik bir şəkildə təsvirinə çevrilmişdir. Sənubər sözü bu mənada, adətən, ədəbi əsərlərdə, şeirlərdə, gözəl qadın haqqında təsvirlərdə işlədilir. Məsələn, "Onun boyu, qaməti sanki bir sənubər ağacı kimiydi" və ya "Sənubər kimi hündür və əzəmətli qadın..." kimi ifadələr bu məcazın tətbiqinə nümunədir. Bu mənada, sözün əsas vurğu gözəlin incə və hündür boyuna, onun əzəmətli və cəlbedici görünüşünə yönəlir.
Qeyd etmək lazımdır ki, ikinci məna, birinci mənadan törəmiş, məcazi bir ifadədir və əsasən poetik və bədii üslublarda istifadə olunur.