Meyxoş (farsca mənşəli) sifəti, əsasən iki əsas mənada işlənir:
1. Dad baxımından: Turş və şirin arasındakı orta dadı, yəni turşaşirin dadı ifadə edir. Misal olaraq, "meyxoş nar" deyərkən, nardan alınan şirənin həm turş, həm də şirin notalarını özündə birləşdirdiyini, nə çox turş, nə də çox şirin olduğunu ifadə edirik. Bu mənada meyxoş sözü, dadın mürəkkəbliyini və balansını vurğulayır. Əslində sadəcə "turşaşirin" deməklə çatdırılmayan bir incəliyi, bir zərifliyi ehtiva edir. Meyxoşluq, dad reseptorlarını həm turşluq, həm də şirinliyin xoş təsiri ilə eyni vaxtda qane edən bir tarazlığı ifadə edir.
2. Məcazi mənada: Xoşagələn, xoş, xoşbəxtlik verən, ruha təravət gətirən mənalarını da ehtiva edir. Bu mənada istifadə edildikdə, "meyxoş bahar" ifadəsi kimi, sadəcə xoş hava vəziyyətini deyil, baharın ümumi olaraq insan ruhundakı müsbət təsirini, gətirdiyi xoş duyğuları ifadə edir. Sözün məcazi mənası onun əsas mənası ilə sıx bağlıdır: meyxoş dad kimi, meyxoş hadisə də həm xoş, həm də zövq verici elementləri özündə birləşdirir, xoş təəssürat yaradır. Bu mənada "meyxoş xəbər", "meyxoş anlar" kimi ifadələr də işlədilə bilər.
Ümumiyyətlə, "meyxoş" sözü sadəcə bir dad və ya duyğunu deyil, zərif bir tarazlığı, incə bir harmoniyanı ifadə edən zəngin bir söz hesab olunur. Onun həm konkret, həm də məcazi mənalarda istifadəsi dilə xüsusi bir bədii rəng qatır.