Meyxoşluq, sadəcə "meyxoş şeyin xassəsi, keyfiyyəti" olmaqdan daha çoxdur. Bu, dilin zənginliyini əks etdirən, hiss olunan bir keyfiyyəti ifadə edən bir sözdür. Meyxoşluq, dad bilən qavrama qabiliyyətinə müraciət edərək, dad reseptorlarının turşu və şirin arasındakı incə tarazlığı qəbul etməsini təsvir edir. Sadəcə turşu və şirin deyil, bu iki zidd dadın harmonik bir qarışığıdır. Bu harmoniya, hər iki dadın mövcudluğunu gizlətmədən, onları bir-birini tamamlayan elementlər kimi birləşdirir.
Meyxoşluq, sadəcə "turşaşirinlik" deyilməklə tamamilə əhatə olunmur. Çünki "turşaşirinlik" daha ümumi bir termindir və meyxoşluğun incəliklərini, o xüsusi dad balansını tam əks etdirmir. Meyxoşluqda, turşuluq və şirinlik arasında bir mübarizə deyil, əksinə, bir əlaqə, bir rəqs var. Bu, ədviyyatlı bir yeməkdəki kimi, bir-birini gücləndirən və daha mürəkkəb bir dad təcrübəsi yaradan ziddliklərə bənzər bir qarışığı təmsil edir.
Meyxoşluq anlayışı qida məhsullarına aid olsa da, metaforik olaraq digər sahələrə də tətbiq oluna bilər. Məsələn, bir əsərin, bir əlaqənin və ya hətta bir şəxsin meyxoşluğu, ziddliklərin harmonik bir şəkildə birləşməsini, gözlənilməz bir dərinliyi və cəlbediciliyi ifadə edə bilər. Beləliklə, meyxoşluq yalnız bir dad deyil, həm də bir təəssürat, bir duyğudur.
Nəticə olaraq, meyxoşluq sadə bir tərifə sığmayan, zəngin və çoxcəhətli bir anlayışdır. O, dad reseptorlarımızın incə fərqləri qəbul etmə qabiliyyətini, turşu və şirin arasındakı harmonik birliyi və hətta metaforik olaraq, həyatın müxtəlif ziddliklərinin gözəl bir şəkildə bir araya gəldiyi bir vəziyyəti ifadə edir.