Meyvə (fars. مَیوَه - meyve) termini, əsasən şirəli və yeməli olan, müxtəlif ağac və kolların toxumlarının ətrafını əhatə edən yetişmiş yumurtalığından əmələ gələn bitki hissəsini ifadə edir. Bu tərif, sadəcə olaraq "yeməli məhsul" anlayışından daha genişdir və meyvənin botaniki mənşəyini vurğulayır.
Meyvələrin müxtəlif formaları, rəngləri, ölçüləri və dadları vardır. Alma, armud, portağal, banan, çiyələk kimi tanış meyvələr, əslində, bitkinin çoxalma prosesində mühüm rol oynayan toxumları qorumaq və yaymaq üçün təkamül etmiş quruluşlardır. Onların şirəli və dadlı olması isə heyvanları özünə cəlb edərək toxumların yayılmasına kömək edir. Bu baxımdan, meyvələr təbiətin incəsənətinin gözəl bir nümunəsidir.
Lüğətdə göstərildiyi kimi, "meyvə" sözü məcazi mənada da işlədilir. "Məhsul", "bəhər", "nəticə" kimi anlayışları ifadə etmək üçün istifadə olunur. Məsələn, "illik əməyinin meyvəsini yığdı" ifadəsi, uzun müddət davam edən səyin müsbət nəticəsini bildirir. Bu isə "meyvə" sözünün sadəcə botaniki mənasından kənara çıxaraq daha geniş, simvolik bir məna kəsb etdiyini göstərir. Beləliklə, "meyvə" sözü həm konkret, həm də məcazi mənalarda zəngin bir leksik vahiddir.
Qeyd edək ki, "meyvə"nin əksəriyyəti üçün şirəli və yeməli olma xüsusiyyəti əsas götürülür. Lakin, botaniki təsnifata görə qoz-fındıq kimi bəzi quru meyvələr də mövcuddur. Bu baxımdan, "meyvə"nin tərifinə yanaşarkən həm botaniki, həm də gündəlik istifadə olunan mənaları nəzərə almaq vacibdir.