Məcazilik (is.) bir sözün, ifadənin və ya anlayışın əsl, həqiqi mənasından kənara çıxaraq, müəyyən bir bənzətmə, müqayisə və ya təşbeh əsasında yeni, obrazlı bir məna kəsb etməsidir. Bu, dilin zənginliyinin və ifadə qabiliyyətinin əsas tərkib hissələrindən biridir. Məcaziliyin əsasında əşya və hadisələr arasında oxşarlıq, bənzərlik və ya əlaqə durur. Beləliklə, dinləyici və ya oxucu əsl məna ilə məcazi məna arasında əlaqəni sezərək sözün yeni, genişlənmiş mənasını dərk edir.
Məcazilik, sadəcə olaraq sözlərin əsl mənasından başqa mənada işlənməsi deyil, eyni zamanda düşüncənin obrazlı ifadə vasitəsidir. O, dilə canlılıq, ifadəlilik və təsir qüvvəsi qazandırır. Məsələn, "dəmir qəlb" ifadəsi insanın sərt, amansız xarakterini ifadə etmək üçün istifadə olunur. Burada "dəmir" sözü əsl mənasında (metal) deyil, məcazi mənada (sərtlik, möhkəmlik) işlənir.
Məcazi ifadələr, metafora, metonimiya, sinestesiya, personifikasiya kimi müxtəlif ədəbi vasitələr vasitəsilə yaradıla bilər. Hər bir məcazi ifadə özünəməxsus bədii ifadə qüvvəsinə malikdir və mətnə dərinlik, əzəmət və estetik zövq qatır. Məcaziliyin dərin başa düşülməsi, ədəbi əsərlərin, şeirlərin, hətta gündəlik danışıqların daha yaxşı qavranılması üçün vacibdir. Çünki məcazilik, dilin incəliklərini və ifadə imkanlarını genişləndirən əsas vasitələrdən biridir.
Qeyd etmək lazımdır ki, məcaziliyin düzgün başa düşülməməsi bəzən anlaşılmazlığa səbəb ola bilər. Məcaziliyin kontekstə bağlı olaraq dəyişən bir xüsusiyyət olduğunu unutmamalıyıq. Eyni söz, fərqli kontekstlərdə fərqli məcazi mənalar kəsb edə bilər.