Məğrurlanma, "məğrurlanmaq" felindən törəmiş isimdir və özünə həddindən artıq güvən, yüksək özünə hörmət, başqalarına nəzərən üstünlük hissini ifadə edir. Sadəcə özünü yüksək qiymətləndirməkdən daha geniş bir məna daşıyır. Məğrurlanma, tez-tez həddini aşaraq, təkəbbürə, özünü əhəmiyyətli göstərməyə və başqalarını alçaltmağa doğru meyillənir.
Məğrurlanmanın səbəbi müxtəlif ola bilər: əldə edilmiş uğurlar, mal-mülk, vəzifə, qabiliyyət və ya hər hansı bir xüsusiyyət. İnsan özünün başqalarından üstün olduğunu düşünərək, özünü həddən artıq qiymətləndirərək məğrurlaşa bilər. Bu hissin arxasında, tez-tez dərin qorxu və ya özünə inamın olmaması kimi gizli səbəblər də ola bilər. Məğrurluq, özünü sübut etməyə olan ehtiyacdan qaynaqlana bilər, insan başqalarının təsdiqini və qəbulunu əldə etmək üçün məğrur görünməyə çalışa bilər.
Məğrurlanma, insanların arasındakı münasibətlərə mənfi təsir göstərir. Məğrur insanlar tez-tez tənqidə açıq olmur, fikirlərini dəyişməyə hazır olmur və başqalarının fikirlərini ciddi qəbul etmir. Bu da onların təcrid olunmasına və sosial problemlərin yaranmasına səbəb ola bilər. Məğrurluq, uzun müddət davam etdikdə, özünü məğrur hesab edən insanın həyatında çətinliklərə və məğlubiyyətə səbəb ola bilər. Ona görə də, sağlam özünə hörmət hissi ilə məğrurluq arasındakı incə xətti ayırmaq çox vacibdir.
Tarix boyu ədəbiyyatda, incəsənətdə və folklorlarda məğrurluğun mənfi nəticələri çoxlu sayda nümunələrlə təsvir olunmuşdur. Qədim yunan mifləri, İncil hekayələri və müasir əsərlər məğrurluğun fəlakətli nəticələrindən bəhs edir, insanları təvazökarlığa və özünü qiymətləndirmədə mülayimliyə çağırır. Beləliklə, məğrurlanma yalnız bir hissiyyat deyil, həm də şəxsiyyət inkişafında nəzərə alınması lazım olan mürəkkəb bir hadisədir.