Məqtə (ər. مَقْطَع - maqṭaʿ) sözü Azərbaycan dilinə ərəb dilindən keçmişdir və əsasən iki əsas mənada işlənir:
1. Şeirə aid məna: Məqtə, şeirin müəyyən bir hissəsində, bəndin sonunda və ya şeirin tamamlanma nöqtəsində edilən qısa fasilə, pauza, dayanma yeri kimi başa düşülür. Bu mənada, şeirin ritmik quruluşunda, intonasiyasında və ifadəsində təsirli rol oynayır. Şeiri oxuyarkən, məqtə yerində oxuyucunun bir qısa müddət səssiz qalması və ya ritmik bir fasilə verməsi, şeirin emosional təsirini artırır. Şeirin tərkibində məqtələr şeirin bədii təsirini gücləndirmək üçün əsərin mövzusuna, ritminə və üslubuna uyğun şəkildə yerləşdirilir. Bu mənada məqtə, şeir sənətinin texniki əsaslarından biri kimi qəbul edilir.
2. Qəzələ aid məna: Ədəbiyyatda, xüsusilə qəzəl şeir növündə, məqtə qəzəlin son beytini (sonuncu beytini) ifadə edir. Bu mənada, mətlə (qəzəlin ilk beyti) ilə əks mənada işlənir. Qəzəl ədəbiyyatında, mətlənin mövzu və fikri ilə məqtədə yekunlaşdırma, nəticə çıxarma və ya mövzunun emosional və ya fəlsəfi tərəflərinin vurğulanması kimi ədəbi funksiyası vardır. Mətlə və məqtə qəzəlin bədii strukturunda mühüm kompozisiya elementləridir və onların uyğunlaşması əsərin bədii tamolmasına təsir göstərir.
Ümumiyyətlə, "məqtə" sözünün hər iki mənası da "kəsilmə", "dayanma", "sonlanma" kimi ümumi bir mənanın müxtəlif ifadələrini əks etdirir. Birinci mənada, bu kəsilmə şeirin tərkibindəki kiçik bir fasiləni, ikinci mənada isə qəzəl kimi bir şeir formasının sonunu bildirir.