Məlallı sifəti, əsasən qəm, kədər və həzinlik hisslərini ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "qəmli, kədərli, həzin" kimi təriflənsə də, mənası daha geniş və çoxqatlıdır. "Məlallı" sözü, sadəcə kədərin ifadəsindən daha çox, iç dünyanın dərinliklərindən qaynaqlanan bir həzinlik, melankoli və ya həsrət hissini əks etdirir. Bu, qəmli olmaqdan daha incə və dərin bir duyğudur; bir növ həyatın acı həqiqətlərinə, itirilmiş imkanlara və ya arzuların reallaşmamasına dair düşüncələr nəticəsində yaranan bir daxili boşluq və ya melankoli hissidir.
Etimoloji baxımdan, "məlallı" sözünün kökü "məlal" sözündəndir. "Məlal" sözü isə ərəb mənşəli olub, qəm, kədər, narahatlıq kimi mənaları ifadə edir. Lakin "məlallı" sifəti, "məlal" sözünün sadə təkrarı deyil; o, "məlal" sözünün ifadə etdiyi duyğunu daha incə və poetik bir şəkildə ifadə edir. Bu səbəbdən də ədəbiyyatda daha çox işlənir və orada daha dərin mənalar daşıyır.
Misal olaraq, Müşfiq şeirindən götürülən "qəmli, məlallı" ifadəsində "qəmli" sözü ümumi bir kədər halını ifadə edərkən, "məlallı" sözü bu kədərin daha daxili, daha həzin və düşüncəli bir tərəfini vurğulayır. "Məlallı" sözü təkcə kədərin deyil, həm də xəyalpərəstliyin, nostaljinin və ya həsrətin bir əlaməti kimi də işlənə bilər. Məsələn: "Gecənin məlallı sükutu onu əhatə edirdi." bu cümlədə "məlallı" sözü sadəcə səssizliyi deyil, həm də bu səssizliyin yaratdığı həsrət və ya melankoli hissini ifadə edir.
Qısacası, "məlallı" sözü, qəm, kədər və həzinliyin incə və poetik bir ifadəsidir. O, sadəcə "qəmli" və ya "kədərli" sözlərinin sinonimi deyil, daha dərin və mürəkkəb bir duyğunu əks etdirir. Ədəbiyyatda istifadə edildikdə daha çox məcazi mənalar daşıyır və müəllifin daxili dünyasını daha incə şəkildə ifadə etməsinə imkan verir.