Mələkut (ər. مَلَكُوت - mələkut) sözü ərəb mənşəlidir və "mələklər aləmi", "mələklərin hökmranlığı", "gözə görünməyən aləm" mənalarını verir. İslam dini təsəvvürünə görə, mələkut Allahın hökmranlığı altındakı, gözlə görünməyən, metafiziki bir aləmdir. Bu aləm insan gözü ilə görünməsə də, mütləq varlığını qəbul edən müsəlmanlar üçün real bir yerdir. Mələklərin, ruhların, cismli olmayan varlıqların yaşadığı və Allahın əmrlərinin icrası üçün fəaliyyət göstərdiyi bir yer kimi təsəvvür edilir. Mələkut, yer üzündəki dünyanın əksinə olaraq, kamillik, nizam və sülh aləmidir.
Lüğətlərdə sadəcə "mələklərin və ruhların olduğu yer" ifadəsi ilə məhdudlaşdırılmış olsa da, mələkut anlayışı daha geniş və mürəkkəbdir. Bu anlayış, mistik ədəbiyyatda, ilahiyyat əsərlərində və sufizm fəlsəfəsində fərqli şəkildə ifadə olunur. Bəzi təsəvvürlərə görə, mələkut, cənnət və ya cəhənnəmə paralel, amma onlardan fərqli bir aləmdir. Yəni, ölənlərin ruhlarının getdiyi bir yer deyil, daha çox Allahın qüdrət və əzəmətini əks etdirən metafiziki bir məkandır.
Mələkut sözü cümlələrdə müxtəlif kontekstlərdə işlənə bilər. Məsələn:
- "O, dərindən düşünərək özünü mələkut aləminə apardı."
- "Şairin şeirləri mələkutun gözəlliklərini əks etdirirdi."
- "Müqəddəs kitablarda mələkut aləminin təsvirləri mövcuddur."
- "Sufi, riyazətlərlə mələkuta yüksəldi."
Göründüyü kimi, mələkut sözü həm fiziki olmayan aləmi, həm də ilahi varlığa yaxınlaşma və ilahi həqiqətləri dərk etmə hallarını ifadə etmək üçün istifadə oluna bilər. Ona görə də, bu sözün mənasını təkcə "mələklərin və ruhların olduğu yer" kimi məhdudlaşdırmaq kifayət deyildir. Daha geniş və dərin bir mənaya malik olan bu söz, dini və fəlsəfi ədəbiyyatda daha ətraflı araşdırılmağı tələb edir.