Mənsub (ər. منسوب - mansūb) sifəti olub, "nisbəti və mənsubiyyəti olan, əlaqəsi olan, aidiyyəti olan" mənalarını ifadə edir. Əsasən, bir şeyin, şəxsin və ya qrupun başqa bir şeyə, şəxsə və ya qrupa aid olmasını, onlarla qohumluq, əlaqə, mənşə və ya bağlılıq əlaqəsinin mövcudluğunu bildirir. "Mənsub" sözünün əsasında ərəb dilindəki "nəsəb" (نسَب) – "nəsil, soy, əcdad, mənşə" sözü durur. "Mənsub" isə "nəsəbə aid olan" mənasını verir.
Misal üçün, "Cavanşir elinə mənsub sallaqbığ" ifadəsində "sallaqbığ"ın Cavanşir elinə mənsubiyyəti, yəni o elə məxsus olması, oradan çıxması və ya o elə aid olması vurğulanır. Bu mənsubiyyət, qohumluq, coğrafi vətən, etnik mənşə, sosial təbəqə və ya hər hansı bir qrupa aid olmaq kimi müxtəlif mənalarda istifadə oluna bilər.
Başqa bir nümunə olaraq, "o, nüfuzlu bir ailəyə mənsubdur" ifadəsini götürək. Burada "mənsub" sözü şəxsin həmin nüfuzlu ailə ilə qohumluğunu, o ailədən olmasını bildirir. "Mənsub" sözü həm də mücərrəd anlayışlara tətbiq oluna bilər. Məsələn, "bu fikir, müasir ədəbiyyata mənsubdur" ifadəsində fikir müasir ədəbiyyat düşüncəsinə, tərzinə və ya cərəyanına aid olduğunu ifadə edir.
Qeyd etmək lazımdır ki, "mənsub" sözü "aid", "məxsus", "bağlı" sözləri ilə sinonim kimi işlənə bilər, lakin bəzi hallarda bu sözlərin arasında incə məna fərqləri vardır. Məsələn, "aid" sözü daha çox mülkiyyət, əlaqə və ya təyinat mənasını verir, "məxsus" sözü daha çox özünəməxsusluq, fərqlilik vurğulayır, "bağlı" sözü isə əlaqənin daha güclü və sıx olduğunu ifadə edir. Ancaq "mənsub" sözü bu sözlərin bütün mənalarını əhatə edən daha geniş bir anlayışı ifadə edir.