Mənzum (ər. نَظْمٌ - nazm - "nəzm, düzümlü, əlaqəli şey" sözündən) sifətdir. Əsas mənası "nəzmə salınmış", "nəzmlə yazılmış", yəni şeir şəklində bəstələnmiş deməkdir. Proza (mənsur) əsərlərin əksinə olaraq, mənzum əsərlər qafiyə və bəhr qanunlarına əsasən yazılıb bədii təsvir vasitələrindən istifadə etməklə ədəbiyyatın ən möhtəşəm formalarından birini təşkil edir. Nəzmin müxtəlif formaları (qəzəl, rübai, qəsidə, məsnəvi və s.) mənzum əsərlərin müxtəlifliyini və zənginliyini göstərir.
Mənzum sözü, bir əsərin formasına işarə edərək, onun şeir olduğunu, proza deyil, bədii təxəyyülün və bədii ifadənin qanunlarına əsasən yaradıldığını bildirir. Mifologiya, əfsanələr, tarixi hadisələr, həyat hekayələri və s. mənzum formada ifadə edilə bilər. Misal üçün, "mənzum hekayə" ifadəsi nəsrin deyil, şeirin formalarından istifadə edilərək yazılmış hekayə deməkdir.
Cümlə içində istifadəsi:
- "Mənzum hekayə" - Şeir formalarından istifadə olunaraq yazılmış hekayə.
- "Mənzum əsərləri" - Şeirləri, nəzmi əsərləri.
- "O, mənzum əsərlərin böyük ustası idi." - O, şeirin, nəzmin böyük ustası idi.
- "Bu mənzum parçanın ritmi çox gözəldir." - Bu şeir parçasının ritmi çox gözəldir.
Qısaca, "mənzum" sözü ədəbiyyatda şeir formalarına işarə edən və əsərin məzmunundan daha çox formasına diqqət çəkən bir termindir. Onun əks mənası isə "mənsur"dur ki, bu da nəsr əsərlərini ifadə edir.