Məsxərə (ər. مسخرۃ - maskhara) sözü ərəb mənşəli olub, əsasən iki əsas mənada işlənir:
1. İstehza, ələ salma, məzəli hərəkətlərlə və ya sözlərlə kimsəni rəzil etmə, alçaltma, maskara etmə: Bu mənada məsxərə, bir hərəkət və ya sözün məqsədinin kimsəni gülünc vəziyyətə salmaq, onu tənqid etmək və ya lağa qoymaq olduğunu göstərir. Məsələn, "Dostlarının məsxərəsinə məruz qaldı" cümləsində məsxərə, dostlarının istehza və ələ salma hərəkətlərini ifadə edir. Bu kontekstdə sinonim olaraq "ləğv", "istehza", "ləğv-ləğv", "masqara", "ələ salma" sözlərindən istifadə edilə bilər. Həmçinin, məsxərə şəklindəki hərəkət və ya ifadələr ədəbi əsərlərdə, xüsusilə də satirik əsərlərdə, müəyyən obrazların və ya hadisələrin tənqidi üçün vasitə kimi istifadə edilə bilər.
2. Hoqqabaz, oyunbaz, əyləncəli, məzəli adam, maskarabaz: Bu mənada məsxərə, gülüş doğuran, əyləncəli, şən və özünəməxsus hərəkətləri ilə diqqət çəkən şəxsi ifadə edir. Bu şəxs məqsədli şəkildə insanları əyləndirmək üçün hoqqabazlıq, oyunbazlıq, məzəli hərəkətlər edə bilər. Məsələn, "O, əsl məsxərə idi, hamını güldürürdü" cümləsində məsxərə, əyləncəli, şən bir şəxsi ifadə edir. Bu mənada sinonim olaraq "oyunbaz", "hoqqabaz", "komik", "məzəli", "şən" sözlərindən istifadə oluna bilər. Bu mənada məsxərənin mənfi bir konnotasiyası olmaya bilər, əksinə, müsbət və ya neytral bir məna daşıya bilər.
Səfheyi-“İqbal” dönüb dəftərə; Şeir yazır onda yetən məsxərə misalında isə şairin sözügedən şəxsi dəftərinə şeir yazan bir az da bacarıqsız, yəni "yetən" mənasında istifadə olunan "məsxərə" sözü birinci mənanın daha yüngül bir formasını təmsil edir. Burada istehza elementini daha çox "yetən" sözü daşıyır.