Məzlumanə (ər. məzlum + fars. …anə) - Ərəb dilindən "məzlum" (məzlum olan, əziyyət çəkən) sözü ilə Fars dilinin "-anə" şəkilçisinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. "-anə" şəkilçisi isə keyfiyyət və ya hal bildirən bir şəkilçi olub, əsas sözün mənasını "kimi", "şəkildə", "tərzdə" kimi mənaları əlavə edir. Beləliklə, "məzlumanə" sözü "məzlum kimi", "məzlumcasına", "əziyyət çəkmiş kimi", "qüssəli şəkildə" mənalarını ifadə edir. Bu söz, bir sözün mənasını ifadə etməkdən daha çox, bir hərəkətin, baxışın və ya hər hansı bir hədəfin ifadə olunduğu üsul və tərzi təsvir etmək üçün işlədilir.
Məzlumanə sözü, sözün özünün ifadə etdiyi kimi, dərin bir kədər, qüssə, acizlik və ya əziyyəti ifadə edir. Sadəcə "üzü-gözü solğun", "kədərli" kimi ümumi ifadələrdən fərqli olaraq daha çox içdən gələn bir kədəri, əsl məzlumun yaşantılarını ifadə edən, daha ifadəli bir sözdür. Bu sözü əvəz edəcək daha ümumi ifadələr kifayət qədər dəqiq məna verməsə də, "məzlumcasına", "əziyyət çəkmiş kimi", "qüssəli şəkildə", "acı dolu", "qəmli", "məğlub olmuş kimi", "acıqlanmış kimi" kimi ifadələr müəyyən kontekstlərdə qismən əvəzedici ola bilər.
Misal üçün, “Məzlumanə xahiş” ifadəsi, sadə bir xahişdən daha çox, xahiş edənin acı vəziyyətini, ümidsizliyini, köməyə ehtiyacını vurğulayır. "Mehriban, dərdli başını məzlumanə bir tərzdə qaldırıb … baxdıqda Səlimi gördü" cümləsində isə şəxsin əziyyətini, kədərini və üzünü Səlimə doğru çevirməsinin necə bir üslubda baş verdiyini göstərir; sadəcə "başını qaldırıb baxdı" ifadəsindən fərqli olaraq, baxışın arxasındakı duyğuları daha aydın şəkildə ifadə edir.
Qısacası, "məzlumanə" sözü, məzlumun duyğularını və hərəkətlərinin tərzinin dəqiq şəkildə ifadə etmək üçün işlədilən, ədəbi və ifadəli bir sözdür. Sözün dəqiq tərcüməsindən daha çox, kontekstdə ifadə etdiyi emosional və stilistik xüsusiyyətlər önəm daşıyır.