Mövquf (ər. وقف - vəqf sözündən törəmişdir) sifəti əsasən iki əsas mənada işlənir:
1. Din. Vəqf olunmuş, vəqf edilmiş: Bu mənada mövquf, dini və hüquqi bir akt olan vəqf əməliyyatı ilə bağlıdır. Vəqf, mülkiyyətin əbədi olaraq xeyriyyə məqsədləri üçün ayrılmasıdır. Beləliklə, "mövquf əmlak" ifadəsi, xeyriyyə işlərinə, məscidlərə, məktəblərə, xəstəxanalara və s. xeyriyyə təşkilatlarına və ya ictimai ehtiyaclara yönəldilmiş vəqf edilmiş əmlakı ifadə edir. Mövquf olan şey, öz sahibinin tam hüququnda deyil, müəyyən bir məqsəd üçün təyin edilmiş və bununla bağlı müəyyən qaydalara əməl edilməlidir.
2. Klassik. Varlığı başqa bir şeyin varlığından asılı olan; asılı, bağlı, əlaqəli, əlaqədar: Bu məna daha geniş və ümumi bir mənaya malikdir. Bir hadisə, vəziyyət və ya şeyin digərinə bağlı olmasını bildirir. Məsələn, "mövquf hadisə" bir hadisənin başqa bir hadisənin baş verməsindən asılı olduğunu göstərir. "Onun gəlişi mövquf idi." cümləsində onun gəlişinin müəyyən bir şərtdən və ya hadisədən asılı olduğu vurğulanır. Bu mənada sinonim kimi "asılı", "bağlı", "əlaqədar", "şərti" sözlərini işlətmək olar. Lakin "mövquf" sözü daha çox səbəb-nəticə əlaqəsinin mövcudluğunu və bu əlaqənin zəruriliyini ifadə edir.
Qeyd edək ki, ikinci mənada "mövquf" sözü daha az işlənir və ədəbi üslubda daha çox rast gəlinir. Birinci mənada isə, xüsusilə dini və hüquqi kontekstdə, daha geniş istifadə olunur.