Vəqf (ər. وقف - vəqf) İslam hüququnda dini, xeyriyyə və ya ictimai məqsədlər üçün daimi olaraq ayrılan və ya bağışlanan əmlak, pul və ya digər sərvətlərdir. Vəqf olunan əmlakın əsas kapitalı toxunulmazdır; yalnız onun gəliri (məhsulu, faizi və s.) müəyyən edilmiş məqsədə yönəldilir. Bu məqsəd dini təlimlərin yayılması, məscid, mədrəsə, xəstəxana və ya kənd təsərrüfatı işlərinin maliyyələşdirilməsi, yoxsullara kömək, körpələr evinə maliyyə yardımı və sair ola bilər.
Vəqfin əsas xüsusiyyəti onun daimi xarakteridir. Yəni, vəqf olunan əmlakın sahibi vəqf edən şəxs və ya onun varisləri deyil, vəqf naməsində (və ya bəyannaməsində) göstərilən məqsəddir. Vəqf edən şəxs (vəqif) vəqf olunan əmlak üzərində heç bir hüququ saxlamır. Vəqf müəssisəsinin idarə edilməsi xüsusi şəxslərə və ya qurumlara (vəqiflərə) həvalə edilir və onların fəaliyyəti nəzarətdə saxlanılır.
Tarixən vəqf müəssisələri İslam dünyasında ictimai həyatın mühüm tərkib hissəsini təşkil edib, təhsil, səhiyyə, sosial təminat və infrastrukturun inkişafına böyük töhfələr verib. Müasir dövrdə də vəqf anlayışı bir çox İslam ölkələrində mövcuddur və fərqli formalarda tətbiq olunur. Bəzi ölkələrdə dövlət tərəfindən qanunvericiliklə tənzimlənir, bəzilərində isə daha çox xeyriyyə təşkilatları kimi fəaliyyət göstərirlər.
Vəqf sözü müxtəlif kontekstlərdə istifadə oluna bilər. Məsələn: "O, bütün var-dövlətini xeyriyyə vəqf etdi." burada vəqf, əmlakın xeyriyyə məqsədlərinə daimi olaraq ayrılması mənasında işlənir. Yaxud, "Bu məscid qədim bir vəqfin üzərində tikilib." cüməsində vəqf, əvvəllər həmin məqsəd üçün ayrılmış əmlakı ifadə edir. Beləliklə, vəqfin mənası kontekstdən asılı olaraq dəqiqləşir.