Mövla sözü ərəb mənşəlidir (مولى). Əsasən klassik ədəbiyyatda işlənmiş və müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda rast gəlinən bir sözdür. Lüğətlərdə "Allah, yaradan, tanrı" mənasında izah olunsa da, bu tərif tam şəkildə onun semantik potensialını əhatə etmir. Çünki "Mövla" yalnız "Allah" mənasında deyil, daha geniş mənada "sahib, qoruyucu, köməkçi, himayəçi, rəhbər, patron" kimi də anlaşılırdı. Bu mənalar kontekstə görə dəyişə bilirdi.
Misal üçün, "Allah, yaradan, tanrı" mənasında istifadəsi ilahi varlığa istinad edir və bu zaman "Mövla" sözü ən yüksək səviyyəli himayəçi, qoruyucu və köməkçi kimi başa düşülür. Ancaq "Mövla" insanlara da aid edilə bilirdi. Məsələn, bir padşah öz xalqı üçün "Mövla" (qoruyucu, himayəçi) ola bilərdi, ya da bir varlı insan köməksiz birinə "Mövla" (köməkçi, himayəçi) ola bilərdi.
Sözügedən misal şeirdə ("Hər kimin ki mövla olur köməyi; Nə işi var sultan ilə, xan ilə") "Mövla" sözü "köməkçi, himayəçi" mənasında işlənir. Bu bənddə şair bildirir ki, əgər insanın Allah tərəfindən (və ya digər güclü bir şəxsdən) köməyi varsa, onda sultan və xan kimi güclülərdən köməyə ehtiyacı qalmır.
Beləliklə, "Mövla" sözünün mənasını sadəcə "Allah" kimi məhdudlaşdırmaq düzgün deyil. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq "Allah, yaradan, tanrı, sahib, qoruyucu, köməkçi, himayəçi, rəhbər, patron" kimi fərqli mənalarda istifadə oluna bilər. Sözün kökü olan ərəb dilindəki "məvla" fe'li "sahib olmaq, rəhbərlik etmək, qorumaq" mənalarını da özündə ehtiva edir.