Mübtədalı sifəti, qrammatik termin olaraq, əsasını (mübtədanı) olan, mübtədaya malik olan mənasını verir. Bu termin, əsasən, cümlənin quruluşunu təsvir etmək üçün işlədilir və cümlənin mübtədaya malik olduğunu bildirir. Mübtədanın olması, cümlənin tam və mənalı olması üçün əsas şərtdir, çünki mübtəda cümlənin kimdən və ya nədən bəhs etdiyini göstərir.
Daha dəqiq ifadə etsək, "mübtədalı" sifəti, mübtədası olan hər hansı bir cümləyə aid edilir. Bu cümlələr sadə, mürəkkəb və ya mürəkkəb-birləşmiş ola bilər. Əsas şərt, həmin cümlənin qrammatik olaraq mübtədaya malik olmasıdır. Mütləq mübtədaya əlavə olaraq, xəbər kimi digər əsas üzvlərdə ola bilər. Amma mübtəda olmadan "mübtədalı" sifətinin işlədilməsi qrammatik cəhətdən düzgün deyildir.
Misal üçün, "Günəş doğdu" cümləsində "günəş" mübtədadır və bu cümlə "mübtədalı" cümlədir. Ancaq "Yağış yağır" cümləsində də "yağış" gizli mübtədadır (o, "yağış" sözündə təsvir olunan hadisənin əsasını təşkil edir) və bu cümlə də "mübtədalı" cümlə hesab olunur. Beləliklə, mübtədanın açıq və ya gizli olması onun mübtədalı cümlənin olmasına mane olmur.
Terminin etimologiyasına gəldikdə, "mübtədalı" sözü "mübtəda" sözündən törəmişdir. "Mübtəda" sözü ərəb mənşəlidir və "başlanğıc", "əsas" mənalarını verir. Beləliklə, "mübtədalı" sözü də əsasən, cümlənin başlanğıcını, əsasını təşkil edən hissəsinə (mübtədaya) malik olduğunu bildirir.
Qısaca, "mübtədalı" termini, qrammatikanı öyrənənlər üçün cümlənin əsas quruluşunu anlamaqda əhəmiyyətli rol oynayan bir termindir. Onun vasitəsi ilə cümlənin ən əsas hissəsinin olub-olmamasını müəyyənləşdirmək olur.