Müşkbar sifəti fars dilindən götürülmüşdür və klassik üslubda işlənir. Əsasən "müşk saçan", yəni müşkdən ətir qoxusu saçan mənasını verir. Lakin bu məna metaforik olaraq da genişləndirilərək, xoş ətirli, ətirli, xoş iyli və ya hətta cazibədar, məftunedici kimi təfsirlərə malik ola bilər. Müşk özü də güclü və xoş bir ətirə malik təbii bir maddə olduğundan, "müşkbar" sözü ilə ifadə olunan ətir keyfiyyəti olduqca intensiv və diqqətçəkən kimi təsəvvür edilir.
Müşkbar sözü, əsasən, ətirli bitkilər, əşyalar və ya yerlər üçün istifadə edilə bilər. Məsələn, "müşkbar bağ", "müşkbar ətir", "müşkbar havalar" kimi ifadələrdə bitkilərin, ətirin və ya havanın xoş, güclü ətri vurğulanır. Lakin, metaforik mənada, "müşkbar gözəllik", "müşkbar xatirə" kimi ifadələrdə də işlənərək cazibədar, unudulmaz keyfiyyətləri bildirə bilər. Bu istifadədə, müşkün ətirli keyfiyyəti insanlara və ya hadisələrə xoş təsir bağışlayan bir xüsusiyyət kimi təqdim olunur.
Qeyd etmək lazımdır ki, "müşkbar" sözü müasir Azərbaycan dilində nadir hallarda işlənən arxaik bir sözdür. Daha çox ədəbi əsərlərdə, klassik üslub tələb edən yazılarda və ya poetik ifadələrdə rast gəlinir. Müasir dil istifadəsində daha çox "ətirli", "xoş ətirli", "qoxulu" kimi sinonimlərdən istifadə olunur.
Ümumiyyətlə, "müşkbar" sözünün mənasını anlamaq üçün həm onun etimologiyasına (fars mənşəyinə), həm də kontekstinə diqqət yetirmək lazımdır. Çünki sözün ifadə etdiyi əsas məna – "müşk saçan" – həm literal, həm də məcazi mənada müxtəlif təfsirlərə yol aça bilər.