Müti sifəti, ərəbcə mənşəli olub, əsas mənası "itaət edən", "boyun əyən", "tabe olan"dır. Lüğətlərdə sadəcə "itaətli" kimi tərcümə olunsa da, bu sözün ifadə etdiyi məna daha geniş və çoxqatlıdır. Sadəcə bir əmrə tabe olmaqdan kənara çıxaraq, müti insanın öz iradəsini tamamilə rədd etməsi, istənilən halda itaət etməsi mənasını da ehtiva edir. Bu mənada, "müti" sözü passiv itaətə, öz istəklərini geri plana salmağa, hətta müstəqil düşüncəni əngəlləyən bir tabeçiliyə işarə edir.
Müti insanın xarakteri boyun əymə, təslim olma, özünü başqasının iradəsinə tamamilə təslim etmə xüsusiyyətləri ilə xarakterizə olunur. Bu, sadəcə bir əmrə cavab vermək deyil, həm də dərin bir tabeçilik və əzmlə dolu bir vəziyyətdir. Əmrə tabe olmaq fəaliyyəti ilə yanaşı, mütilik, həm də daxili bir hal, bir ruhi vəziyyətdir. Bu söz, itaətkarlığın dərəcəsini əks etdirərkən, həm də müəyyən dərəcədə acizliyi, özünü müdafiə etmə qabiliyyətinin olmamasını da ifadə edə bilər.
Cümlədə istifadəsi: "O, valideynlərinə çox müti bir uşaq idi." bu cümlədə "müti" sözü, uşağın valideynlərinə qarşı itaətkarlığını, hər şeyə boyun əyməsini bildirir. Başqa bir nümunə: "Əsgərlər əmrlərə müti idilər." bu cümlədə isə itaətkarlıq hərbi tələblərə və nizam-intizamın qorunmasına yönəlib. "Müti qəlbi ilə Allaha yalvarırdı." bu cümlə isə daha daxili, ruhani bir itaəti əks etdirir.
Qısacası, "müti" sözü sadə bir sinonimlə əvəz edilə bilməyən, çox mənalı və kontekstdən asılı olaraq fərqli çalarlar verən bir söz olub, həm zahiri, həm də batini bir itaəti ifadə edir.