Nektar [yun. νέκταρ (néktar)] sözü qədim yunan mifologiyasından gələn bir termindir. Əslində, yunan mifologiyasında tanrılar tərəfindən içilən, onlara əbədi həyat və gənclik bəxş edən eliksirin adıdır. Bu mənada nektar, ölümsüzlüyün və mükəmməl gözəllik və sağlamlığın simvoludur. Abi-həyat kimi tərcümə edilə bilər, lakin sadəcə "həyat suyu"ndan daha çox, ilahi mənşəli və fövqəladə xüsusiyyətlərə malik bir içki kimi qəbul edilməlidir. Bu, sadəcə susuzluğu yatırmağı deyil, bədənin və ruhun tam yenilənməsini, bəşər üçün əlçatmaz olan əbədi gəncliyi təmin etməyi nəzərdə tutur.
Botanika terminologiyasında isə nektar, çiçəklərin bal xəttinlərinin (nektaryaların) ifraz etdiyi şirin, maye maddədir. Bu maddə əsasən su, şəkər (früktoza, qlükoza, sukroza), amin turşuları, üzvi turşular, vitaminlər və digər komponentlərdən ibarətdir. Nektarın əsas funksiyası, çiçəklərin tozlanmasını təmin edən həşəratlar, quşlar və digər canlıları özünə cəlb etməkdir. Nektarın tərkibi və miqdarı müxtəlif bitki növlərində fərqli ola bilər. Məsələn, bəzi bitkilər çox miqdarda nektar ifraz edərkən, bəziləri az miqdarda ifraz edir. Nektarın dadı və qoxusu da bitkinin növündən, habelə ətraf mühit amillərindən asılı olaraq dəyişə bilər.
Beləliklə, "nektar" sözü iki əsas mənada işlənir: birincisi, mifoloji kontekstdə ölümsüzlüyü təmsil edən ilahi bir içki kimi; ikincisi isə botanikada çiçəklərin tozlanmasını təmin edən şirin, maye maddə kimi. Hər iki mənada sözün əsasında şirinlik, dadlılıq və həyatverici bir qüvvə anlayışı dayanır. Məsələn, "çiçəyin nektarı arıları cəlb edir" cümləsində botaniki məna, "o, əbədi həyat nektarı içdi" cümləsində isə mifoloji məna istifadə olunur.