Nəmiş (ərəbcə رطوبة - rutubətdən) sifətdir. Əsas mənası "rütubətli, yaş, nəm" deməkdir. Lakin bu sadə tərif sözün semantik potensialını tam əhatə etmir. Nəmiş, sadəcə "yaş" olmaqdan daha çox, müəyyən bir dərəcədə və keyfiyyətdə olan rütubəti ifadə edir. Bu rütubət həm görünən, həm də görünməyən ola bilər. Məsələn, "nəmiş torpaq" deyərkən, torpağın səthində görünən su damcılarından daha çox, torpağın daxilindəki, hiss olunan, ancaq gözlə görünməyən rütubətdən söhbət gedir. Havanın "nəmişli" olması da havada su buxarının nisbətən yüksək olması, lakin yağışa çevrilməyəcək qədər az olması deməkdir.
Nəmiş sözü, "yaş" və "rütubətli" sözləri ilə sinonim olsa da, onlardan incə fərqlənir. "Yaş" sözü daha çox açıq-aşkar, gözə görünən nəmliyi ifadə edərkən, "nəmiş" daha gizli, ətraf mühitin rütubətliliyini bildirən bir söz kimi işlənir. "Rütubətli" isə daha geniş bir anlayışdır və nəmişdən əlavə, həmçinin həddindən artıq nəmliyi də ifadə edə bilər.
Misal olaraq verilən "nəmiş külək" ifadəsi küləyin nəmli bir ərazidən gəldiyini, havada nəmin hiss edildiyini göstərir. "Arxası üstə nəmiş torpaq döşəmə üstündə uzanmışdı" cümləsində isə torpağın rütubətli, ancaq çox yaş deyil, orta dərəcədə nəm olduğunu bildiririk. Burada "nəmiş" sözü, torpağın quru olmadığını, ancaq suda batmış olmadığını ifadə etmək üçün istifadə olunmuşdur. Sözün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər, ancaq əsas mənası "orta dərəcədə rütubətli olma" olaraq qalır.