Not [lat. nota – qeyd, işarə] sözü latın dilindən mənşəli olub, əslində "qeyd" və ya "işarə" mənalarını ifadə edir. Bu etimoloji məna, notun musiqidəki əsas funksiyasını - musiqi səsini qrafik olaraq təmsil etməsini açıq şəkildə göstərir. Azərbaycan dilində istifadəsində isə iki əsas mənaya malikdir:
1. Musiqi notu: Bu, musiqi səsinin hündürlüyünü, müddətini və digər xüsusiyyətlərini göstərən şərti qrafik işarədir. Müxtəlif not sistemləri mövcuddur (məsələn, beşxətli not yazısı), hər biri müəyyən qaydalar əsasında səsləri ifadə edir. "Bas notu" ifadəsi də bu mənanı dəqiqləşdirir, bas səslərini ifadə edən notları bildirir. Müxtəlif cümlələrdə istifadəsi: "Kompozitor notları diqqətlə öyrəndi.", "O, notları düzgün oxuyub ifa edirdi.", "Fortepianonun üstündə səpələnmiş notlar..."
2. Musiqi səsi: Not, bəzən musiqi əsərindəki konkret səsin özünü də ifadə edə bilər. Yəni, musiqi notu kimi qrafik təsvirdən daha çox, musiqinin özündə eşidilən səsi ifadə edir. Bu, kontekstdən asılı olaraq başa düşülür. Məsələn: "Mahnıda yüksək notlar çox idi.", "Bu not sanki quşların oxumasını xatırladırdı.", "O, notları çox gözəl ifa edirdi." Burada "not" sözü spesifik bir səsi, əsərdəki bir "səs anını" ifadə edir.
Qısaca, "not" sözü həm musiqi qeydinin qrafik təsvirini, həm də o qeydin ifadə etdiyi konkret musiqi səsini ifadə edə bilən çoxmənalı bir sözdür. Mənasının dəqiq təfsiri həmişə kontekstdən asılıdır.