Odun (is. ərəb. odun – ağac + -un - qrammatik şəkilçi): 1. Yandırmaq üçün kəsilmiş və doğranmış ağac parçası; ağac yanacağı. Bu, odunun əsas və ən geniş yayılmış mənasıdır. Misal üçün: “Qış üçün bol-bol odun əldə etmişdik.”, “Yaş odun çətin alışır.”, “Doğranmış odun soba yanında yığılmışdı.” ifadələrində odun sözü məhz bu mənada işlənir. "Odun qırmaq", "odun daşımaq" kimi ifadələrdə də odun, yanacaq kimi nəzərdə tutulur. Əlavə olaraq, odun sözü müxtəlif ölçülərdə olan ağac parçası üçün istifadə oluna bilər: quru budaqdan tutmuş qalın kötükə qədər.
2. (məcazi mənada) Odun sözü bəzən məcazi mənada da işlənir. Misal üçün, çox sərt, davamlı və ya möhkəm bir şey üçün istifadə oluna bilər: “O, öz fikirlərini odun kimi müdafiə edirdi.” Bu mənada odun, möhkəmliyi, dəyişməzliyi və ya davamlılığı ifadə edir. Başqa bir məcazi istifadə forması sərt, quru, cansız şeylər üçün istifadə edilə bilər. Məsələn, “Söhbət odun kimi quru idi” ifadəsində odun, canlılıq, maraq, emosiya çatışmazlığını ifadə edir.
3. (tarixi mənada) Tarixi kontekstdə odun, əsas yanacaq növü kimi mədəniyyətlərin inkişafında əhəmiyyətli rol oynamışdır. Bu mənada odun, sadəcə yanacaq deyil, həm də istilik, işıq və bişirmə vasitəsi kimi insan həyatında mühüm yer tutmuşdur. Məsələn, "Qədim dövrlərdə insanlar evlərini odunla isidərdilər" ifadəsində odun həm yanacaq, həm də isitmə vasitəsi kimi işlənmişdir.
Odun sözünün etimologiyası (ərəb mənşəli olub) qədim dövrlərdən bəri geniş yayılmış ağac yanacağı kimi istifadəsinə işarə edir. Sözün kökü Ağac deməkdir və "-un" şəkilçisi isə müəyyənlik bildirir. Azərbaycan dilinin dialektlərində odun sözünün fərqli fonetik variantları da mövcuddur.