Öcəşkən sifəti, əsasən, mübahisə etməyi, dava-dalaş salmağı, qarşıdurmaya girməyi sevən insanları təsvir etmək üçün işlədilir. Lüğətlərdəki "öcəşməyi, sürtüşməyi sevən" tərifi, mənanın yalnız bir tərəfini əks etdirir. Çünki "öcəşmə" və "sürtüşmə" daha çox fiziki təmas və ya hərəkətlə bağlı olsa da, öcəşkənlik daha geniş bir kontekstdə, əsasən sosial münasibətlərdə özünü göstərir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "öcəşmək" feili ilə əlaqəlidir. "Öcəşmək" də öz növbəsində "öcə" kökünə əsaslanır. "Öc" kökü qədim türkcədə "dava, mübahisə, qarşıdurma" mənalarını verir. Beləliklə, "öcəşkən" sözü "dava-dalaşa meylli, mübahisə etməyi xoşlayan" kimi daha dəqiq tərif edilə bilər. Bu meyl sadəcə söz atışması ilə məhdudlaşmır, bəzən fiziki münaqişələrə də gətirib çıxara bilər.
Öcəşkənlik xarakter xüsusiyyəti olub, müxtəlif səviyyələrdə özünü göstərə bilər. Bəzi insanlar sadəcə fikirlərini qətiyyətlə ifadə etməkdə öcəşkən görünə bilərlər, bəziləri isə hər bir kiçik səhv üçün böyük dava-dalaşa başlaya bilərlər. Ona görə də, "öcəşkən" sifətini işlədərkən kontekstin nəzərə alınması vacibdir.
Misallar:
1. O, çox öcəşkən bir insandır, hər şeyə etiraz edir.
2. Öcəşkən davranışı həmkarları ilə münasibətlərinə mənfi təsir göstərir.
3. Uşaqlar arasında baş verən dava-dalaşların əsas səbəbi onların öcəşkən xasiyyətləridir.
4. Mübahisədə özünü çox öcəşkən apardı.
Gördüyümüz kimi, "öcəşkən" sifəti müxtəlif cümələrdə və müxtəlif kontekstlərdə istifadə edilərək, şəxsin mübahisə və qarşıdurmaya olan meylini ifadə edir.