Özüllü sifəti, əsasən Azərbaycan dilinin şivə və ləhcələrində geniş istifadə olunan bir sözdür. Lüğətlərdə sadəcə "özülü olan, bünövrəli" kimi təqdim olunsa da, mənası daha geniş və çoxşaxəlidir. "Özüllü" sözü, bir şeyin möhkəm, dayanıqlı, sabit və etibarlı olmasını, kökləri dərinə gedən, uzunmüddətli və davamlı bir təmələ söykənməsini ifadə edir.
Etimalogiyasına nəzər salsaq, "özül" sözünün kökü türk dillərinin ortaq leksikasına aiddir və "kök, əsas, bünövrə" mənalarını verir. "Özüllü" isə bu sözün sifət formasını təşkil edir və məna baxımından "özülü olan"dan daha çox "özülə malik olan", "özülü əsaslı", "dərin köklərə malik" mənalarını daha yaxşı əks etdirir. Yəni sadəcə bünövrənin varlığını deyil, həm də onun möhkəmliyini, etibarlılığını və davamlılığını vurğulayır.
Cümlə içərisində istifadəsi nümunələri:
- "O, özüllü bir ailədən gəlirdi." (Burada "özüllü" ailənin köklü, qədim, nüfuzlu və möhkəm bir tarixə malik olduğunu bildirir.)
- "Bu qərar özüllü bir düşüncəyə əsaslanır." (Bu cümlədə "özüllü" qərarın dayanıqlı, əsaslı və yaxşı araşdırılmış olduğunu ifadə edir.)
- "Onun özüllü bir təhsili var idi." (Bu cümlədə "özüllü" təhsilin sistemli, keyfiyyətli və möhkəm bir təmələ əsaslandığını göstərir.)
- "Şirkətin özüllü bir tarixi var." (Burada özüllü sözü şirkətin uzun illərdir davamlı fəaliyyət göstərdiyini və möhkəm bir təmələ əsaslandığını ifadə edir.)
Beləliklə, "özüllü" sözü sadəcə "özülü olan" deyil, daha çox "möhkəm əsaslı", "etibarlı", "dayanıqlı", "köklü", "davamlı" və "sabit" mənalarını özündə cəmləşdirir və Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarını zənginləşdirən bir sözdür.