Peyman sözü fars mənşəli olub (فَرمَان), əhd sözünün sinonimi kimi Azərbaycan dilində işlənir. Lüğətlərdə əsasən "əhd, vəd, söz, söz vermə, razılaşma" mənalarında izah olunsa da, mənası kontekstdən asılı olaraq müxtəlif çalarlar ala bilir. Əsasən ikinci tərəflər arasında bağlanmış, qarşılıqlı öhdəliklər və ya razılıqları əks etdirən anlaşmanı ifadə edir. "Peyman" sözünün daha geniş mənası, həm yazılı, həm də şifahi formada olan, tərəflər arasında qüvvədə olan bir müqavilə, razılaşma və ya and içmə formasını əhatə edir. Bu, sadəcə söz vermək deyil, həm də bu sözün gerçəkləşdirilməsi üçün ciddi öhdəlik götürmək deməkdir.
Misal olaraq, M.Ə. Sabirin şeirindən götürülmüş "Nədən ləğv oldu peymanlar; Verildi odlu fərmanlar" misrasında "peyman" sözü, pozulmuş razılaşmanı, yaxud əhdini bildirir. Bu misalda "peyman" sözü ağır nəticələrə gətirən pozulmuş bir əhd, yəni ciddi bir razılaşmanı ifadə edir.
"Peyman bağlamaq (etmək)" ifadəsi isə ikinci tərəflər arasında rəsmi və ya qeyri-rəsmi bir razılığa gəlmək, bir-birinə vəd vermək, əhd bağlamaq mənasını verir. Bu, həm ciddi, həm də daha az ciddi razılaşmaları əhatə edə bilər. Məsələn, "dostluq peymanı bağlamaq", "sülh peymanı imzalamaq" və ya "bir-birinə kömək peymanı vermək" kimi ifadələrdə "peyman" sözü qarşılıqlı hörmət, etimad və öhdəlikləri ifadə edir.
Qısaca, "peyman" sözü Azərbaycan dilində "əhd" sözünün sinonimi kimi işlənsə də, kontekstdən asılı olaraq, möhkəm bir razılaşma, anlaşma və ya vədin müxtəlif çalarlarını ifadə edə bilir. Onun mənası, həm rəsmi sənədlərdə, həm də adi həyat vəziyyətlərində işlənən ifadələrdə dəyişkənlik göstərə bilir.