Pərakəndə sözü fars mənşəli olub, əsasən zərf və sifət kimi işlənir. Lüğətlərdə verilən "bir yerdə və müntəzəm halda olmayan; nizamsız, qarmaqarışıq, dağınıq" tərifi sözün mənasını qismən əhatə edir, lakin daha geniş və dəqiq izah tələb olunur.
Pərakəndəlik, əşyaların, hadisələrin və ya insanların yerləşməsində, təşkilatında və ya ardıcıllığında sistemsizliyi, nizamsızlığı, qarışıqlığı ifadə edir. Bu, sadəcə "dağınıq" olmaqdan daha çox bir məfhumdur. "Dağınıq" sözü daha çox fiziki səpələnmişliyi ifadə edərkən, "pərakəndə" sözü daha geniş mənada, məsələn, düşüncələrin, fikirlərin, qüvvələrin və s. səpələnmişliyini, ayrı-ayrı hissələrə bölünmüş və bir-birinə uyğun gəlməyən vəziyyəti də bildirə bilər.
Məsələn, "qoşun dəstə-dəstə, pərakəndə bir halda gəlib-keçirdi" cümləsində qoşunun həm fiziki olaraq dağınıq olduğu, həm də təşkilatsız, nizamsız hərəkət etdiyi ifadə olunur. Bu, sadəcə yerlərə səpələnmişlik deyil, həm də idarə olunmayan, planlaşdırılmamış bir hərəkət tərzini göstərir.
Başqa nümunələrə baxaq: "Pərakəndə fikirləri bir araya gətirmək çətin idi." burada fikirlərin sistemsiz, qarışıq olduğu vurğulanır. Və ya "Pərakəndə əşyaları yığışdırmaq uzun zaman aldı." burada isə həm fiziki dağınıqlıq, həm də nizamsızlıq ifadə olunur.
Beləliklə, "pərakəndə" sözü fiziki dağınıqlıqdan əlavə, nəzarətsizliyi, nizamsızlığı, qeyri-müntəzəmliyi və sistemsizliyi əhatə edən daha geniş bir məna daşıyır. Onun istifadəsi kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsas məğzi hər zaman qeyri-təşkilatlılıq və qarışıqlıqdır.